Zouden jongeren meer inspraak moeten krijgen in klimaatbeleid?

Greta Thunberg en vijftien andere jonge klimaatactivisten noemen het beleid van vijf landen schending van de kinderrechten en dienen een klacht in.
 
Deze formele klacht dienden ze vorige week in bij de Verenigde Naties. De aanklacht richt zich op vijf landen die met hun steun voor fossiele brandstoffen de levens van kinderen in gevaar brengen, zo meldt Joop. Het gaat om de landen Argentinië, Brazilië, Duitsland, Frankrijk en Turkije.

Kwetsbaar
Met hun beleid schenden zij namelijk ‘hun verplichtingen door de uitstoot van broeikasgassen decennialang niet te beperken, terwijl ze wel op de hoogte zijn van de risico’s van klimaatverandering’, aldus de jonge klimaatactivisten. En die klimaatverandering die raakt kinderen het zwaarste, zo stelt de groep: ‘Kinderen zijn het meest kwetsbaar voor de gevolgen van klimaatverandering, omdat ze met meer sterfte en ziekte zullen worden geconfronteerd.’

Inspraak
Deze toekomstige generatie zit tegen de tijd dat zij politieke invloed kunnen uitoefenen opgezadeld met problemen die al veel eerder voorkomen hadden moeten worden. Daarom willen ze nú inspraak.

Goodwill
Op dit moment is de invloed van de VN-jongerenvertegenwoordigers voornamelijk gestoeld op ‘goodwill’. Yagkoubi: ‘Je ziet dat partijen en politici veel goodwill tonen waardoor we een plek aan de tafel hebben, maar wat we eigenlijk nodig hebben is een structurele en formele vorm. Bijvoorbeeld een jongerenparlement of een jongerenambassadeur. Want als wij altijd afhankelijk zijn van de goodwill van politici, om mee te kunnen praten, dan verliezen wij onze plek op het moment dat iemand ons die ruimte niet gunt.’

Representatief
Er wordt op dit moment gewerkt aan een jongerenparlement. Volgens Kumru is het wel belangrijk dat er ook in dit parlement goed wordt nagedacht over de samenstelling. Want de ene jongere is de andere niet. ‘Er moeten niet alleen hoogopgeleide jongeren zitten. Je moet wel echt een goed beeld krijgen van wat er speelt onder alle jongeren.’ Zelf proberen ze al het geluid van alle jongeren in Nederland te vangen door het land door te gaan. ‘We geven gastlessen op middelbare scholen, speciaal onderwijs, en mbo- en hbo-scholen, en we gaan af en toe naar jeugddetentiecentra. We willen zo representatief mogelijk zijn. Want ‘de Nederlandse jongere’ bestaat natuurlijk niet.’

‘Einde van ons geduld’
Vorige zomer sprak de 17-jarige Hanneke Voskuilen in Op weg naar Het Lagerhuis over jongeren in de politiek. ‘Jullie waren vroeger, wij zijn de toekomst. Maar waarom leven we dan nog steeds in jullie heden? (…) Wij zijn de pubers die nu wat willen doen. We zijn aan het einde van ons geduld. Maar als ik de tv aanzet: wanneer hebben de jongeren dan echt inspraak? (…) Daarom richt ik mij tot alle politieke partijen als ik vraag: waar is mijn generatie bij alle belangrijke besluiten? Wanneer sluiten jullie de jonge mensen niet buiten?’