Moeten jongeren meer van zich afbijten in het coronabeleid?

Hoezo zeg jij niet: ‘fok de avondklok?’, vraagt Alicante zich af. Jongeren behoren tot een van de groepen die het hardste worden geraakt door de coronamaatregelen. Moeten zij zich meer uitspreken?

‘Het krijgen van het virus zou minder impact hebben op mijn leven dan alle maatregelen die er nu zijn’, vertelt een jongere aan Alicante. En die opvatting geldt waarschijnlijk voor het overgrote deel van de jongeren. Het is dan wellicht ook niet zo gek dat het draagvlak voor de maatregelen onder jongeren langzaamaan afneemt. Ze worden hard getroffen door de maatregelen, terwijl daar vooralsnog maar weinig tegenover staat. Volgens NRC-columnist Tahrim Ramdjan slikken studenten de zoethoudertjes in de persconferenties niet meer. ‘Het lijkt erop dat deze groep door de regering vergeten wordt’, schrijft hij.

Vergeten groep
Als het aan Alicante-redacteur Arda Kaya en Olivier Bakker, 3FM-dj en lijsttrekker van de fictieve politieke partij 30-, ligt dan gaat dat absoluut op: jongeren, en dan met name studenten, worden vergeten. ‘Ik vind dat de premier in de persconferenties heel weinig naar de jongeren praat en we moeten het allemaal maar slikken en niet zo janken; dat is het gevoel dat ik krijg bij het beleid dat er is’, aldus Olivier. Maar hoe zet je de problemen van deze generatie op de kaart?

Draagvlak
Volgens Arda worden de problemen die jongeren nu ervaren door de maatregelen vaak afgedaan als aanstellerij of verwend gedrag. Onterecht, ‘want het is wel echt een probleem’, zegt Arda. Zolang die erkenning voor de situatie waarin jongeren zich bevinden uitblijft, zal de behoefte van deze groep om zich af te zetten tegen de regels, volgens Olivier, alleen maar groter worden. ‘Daardoor neemt het draagvlak ook af.’

Slapende reus
Daarom zouden jongeren meer van zich moeten laten horen, vinden zij. ‘Ik denk dat wij een slapende reus zijn momenteel, zo voelt het echt’, gelooft Arda. Dat beaamt Olivier ook: ‘Er is een drang om de straat op te gaan. We hebben afgelopen zomer, met de Black Lives Matter-protesten, ook gezien dat het kan.’ Maar om zich te laten horen zal deze generatie wel een grens over moeten, volgens Arda. ‘De urgentie mist nog’, aldus Arda. ‘Het gevoel dat het nu ieder moment fout kan gaan, dat is er nog niet. Als we meer urgentiegevoel creëren onder de jongeren kan er wel iets op gang komen.’

Sociale media
Het feit dat actie vooralsnog uitblijft heeft, volgens Olivier, ook te maken met sociale media: ‘Ik heb wel het gevoel dat via sociale media mensen meer dan ooit van zich laten horen. Maar dat is veel passiever. Het wordt weinig omgezet in daadwerkelijke acties, terwijl dat meer impact heeft op beleidsmakers in Nederland. Dat zag je ook met Black Lives Matter: toen in de hele wereld mensen op staat stonden, gingen de ogen pas open. Terwijl, hoe lang gaat het al over racisme op sociale media? Maar dat heeft niemand wakker doen maken, althans, maar een hele kleine groep.’

Urgentie & schaamte
Daar sluit generatie-expert Talitha Muusse zich bij aan. De urgentie mist nog een beetje: ‘Misschien hebben we het nog te goed. Dat het toch niet slecht genoeg is.’ En daarbij durven ze simpelweg niet, volgens Talitha. ‘Ik denk dat we het heel ongemakkelijk vinden om met een spandoek over straat te gaan. Ik weet niet wat dat is, maar het lijkt echt een soort fysiek ongemak.’ Toch moeten die jongeren zich maar eens over dat ongemak heen zetten en ook die urgentie begint steeds meer te dagen; tijd om naar Den Haag te trekken, volgens Talitha. ‘Het is heel lastig om mensen vanuit online naar het fysieke te trekken. Ik denk dat je die barrière eerst zelf moet doorbreken en met een hele groep mensen op pad moet om een voorbeeld te stellen.’

Alternatief protest
Toch voelt het protesteren voor Olivier toch wat oubollig aan. Dat moet toch anders kunnen? ‘Misschien moeten we een andere vorm vinden, ondanks dat het wel fysiek moet zijn. Maar het hoeft niet per se met spandoeken, we moeten het makkelijker maken voor onszelf. Bijvoorbeeld met zo’n feestje – refererend aan de drukte in het Vondelpark afgelopen week - zonder alcohol en drugs, want het moet wel een echt protest zijn. Maar je zet bijvoorbeeld een grote box neer en iedereen gaat vierentwintig uur lang dansen. Dat is een initiatief waar ik wel in geloof. Dan bezet je, met anderhalve meter afstand, dat hele Vondelpark. Gewoon om een statement te maken: wij willen weer dansen, geef ons perspectief.’

Wat vind jij? Moeten jongeren meer vrijheden krijgen?
Vul de stelling in verkiezingsapp de Zweefmeter.