Claudia’s uitgaanstip voor week 37

'Ik zat weggeblazen, gechoqueerd en geactiveerd in mijn stoel.'

Lieve lezers, beste lezerinnen, ik zeg het niet vaak, maar ik heb een gouden tip en dit móet je gewoon doen. Als je deze week een avond vrij kunt maken, doe jezelf een lol, bel een oppas, regel de buurtbus, pak de benenwagen, kijk maar hoe je het regelt maar ga naar de bioscoop.

Loop naar de kassa, zeg vriendelijk goedemiddag (of –avond, al naar gelang) en vraag om een (of twee, of veertien, al naar gelang) kaartjes voor de film  BlackKklansman . Als deze film niet draait in de betreffende bioscoop, maak stennis. Zeg: ‘Hoe dan? Welke film wil je in godsnaam laten zien in week 37 van 2018 als het niet  BlackKklansman  is?’ 

Vraag vervolgens vriendelijk bij welke collegacinema de film dan wel te zien is en ga daarheen. Koop een kaartje. Ga zitten. Vermaak je. Lach. Schrik. Amuseer je met de spanning van het (overigens waargebeurde) verhaal: een zwarte politieagent krijgt het in het Amerika van de late jaren 70 voor elkaar om telefonisch te infiltreren bij de Ku Klux Klan. Als het op een ontmoeting aankomt om over een mogelijk lidmaatschap te praten, stuurt hij een witte collega. Ze ontdekken de plannen van de Klan en of ze die kunnen verijdelen zal ik hier niet verraden. 

Wel dat de agent, Ron Stallworth, telefonisch contact krijgt met David Duke, de hoofdtovenaar van de Ku Klux Klan, die samen met Ron racistische praatjes uitwisselt aan de telefoon zonder enig idee te hebben met een zwarte man te praten.

Tot hier toe:  must see movie . Ook al omdat hij van Spike Lee is, de maker van  Do the Right Thing  (de eerste film waar Barack en Michelle Obama samen naartoe gingen, dus wie weet worden je date van vanavond en jij nog wel eens president en first lady).

Maar dan. Nu ga ik echt dingen verklappen die belangrijk zijn, dus als je er nog heen gaat, hier stoppen met lezen. Of niet. Kijk maar. Evenzogoed: SPOILER ALERT!

Als het verhaal verteld is en de film klaar lijkt, schakelt hij naadloos over op nieuwsbeelden van vorig jaar. Charlottesville, 2017. Witte activisten marcheren door de straten, scanderen ‘ Jews will not replace us ’ en houden hun fakkels hoog in de lucht. Anti-discriminatie-activisten houden een tegendemonstratie. Op deze menigte rijdt een auto in. Mensen raken gewond, een jonge vrouw sterft.

President Donald Trump zegt op de nationale televisie dat er aan beide kanten slechte mensen waren en veroordeelt de mars van de white supremacists niet. David Duke, de oud-hoofdman van de Ku Klux Klan houdt een enthousiast verhaal voor de verzamelde journalisten: dit is precies de verandering die Donald Trump had beloofd. Het is begonnen.

Ik zat weggeblazen, gechoqueerd en geactiveerd in mijn stoel. Dit is geen verhaal van geschiedenis, dit gaat over nu en altijd. Het leek, in mijn jeugd, iets van vroeger, rassenwaan en discriminatie. Maar dat was het niet. Het hield zich slapend, en het is nu aan ons wakker te worden. Want, zoals ik van een speech uit de film steel:  ‘If not now, when? And if not you, who?’