Hoezo wordt discriminatie van Aziatische Nederlanders amper erkend?

‘De opmerkingen die Aziatische mensen dag in, dag uit naar het hoofd geslingerd krijgen zijn geen simpele grapjes’, schrijft Sun Yoon van Dijk op Joop. ‘Het is wat het is: racisme.’

Sinds de coronapandemie neemt het anti-Aziatisch racisme toe, maar het is iets van alle tijden. ‘Al zo lang als ik mij kan herinneren krijg ik “grappige” opmerkingen zoals “sambal bij”, “loempia” maar ook “serieuze” vragen zoals of ik ook honden eet’, schrijft Sun Yoon van Dijk in een opiniestuk op Joop.

'Als ik terugdenk, was het wel echt "poepchinees"', vult actrice Nhung Dam aan in De Geknipte Gast. Ze werd als kind veel gepest vanwege haar Vietnamese etniciteit en kreeg zelfs een keer een rauwe vis naar haar hoofd gegooid. "Dit eten jullie toch?", werd er vervolgens geroepen.

‘Het gebeurt vaak op een onzichtbare manier: microagressie (kleine, subtiele vormen van pestgedrag en discriminatie die gemakkelijk worden weggewuifd, red.) zoals het zingen van het onzinnige Hanky Panky Shanghai of het naroepen met Ni Hao of Ching chang chong, normalisatie van grapjes en stelselmatige uitsluiting, zoals niet meegenomen worden in het anti-racismebeleid vanwege je afkomst’, vertelt Yuan Druijff van racismebestrijdingsorganisatie Asian Raisinsin Vroeg!. De organisatie is zelfs een petitie gestart om Hanky Panky Shanghai te verbannen uit klaslokalen.

"Maar het was maar een grapje"
‘Omdat alles in Nederland onder het mom van een grapje valt, denk ik dat mensen niet inzien dat het daadwerkelijk heel veel pijn kan doen en een bepaalde stigmatisering en bagatellisering over een hele groep gooit’, vertelt anti-racisme-activiste Sioejeng Tsao in De Nieuws BV.

‘De opmerking “maar het was maar een grapje” is heel erg genormaliseerd in Nederland’, legt ze uit in De Wereld Draait Door. ‘Tegelijkertijd vergeten ze dat de intentie niet per se racistisch hoeft te zijn, maar een uitspraak kan dat wel zijn en pijn doen. Je moet je ervan bewust zijn dat dat een bepaalde stigmatisering in stand houdt jegens een bevolkingsgroep.’

'Nederlanders schrikken er nu van dat wij ons gediscrimineerd voelen'
‘Het wordt niet serieus genomen, wij worden niet serieus genomen’, vindt ook presentator Mai Verbij, die een Japanse moeder en een Nederlandse vader heeft. Dat komt omdat Aziatische Nederlanders worden gezien als modelminderheid. Ze passen zich zonder te zeuren aan aan de ‘norm’ van de samenleving, merkt Tsao, waardoor discriminatie van deze groep ten opzichte van andere minderheidsgroepen niet serieus wordt genomen of wordt gebagatelliseerd. ‘Er ontstaat onderscheid’, ziet Druijff. ‘Je wordt eigenlijk tegen elkaar opgezet door het systeem en kan niet samen optreden tegen racisme.’

‘Als je een modelminderheid bent, word je gezien als de tegenhanger van alle andere groepen’, legt Hui-Hui Pan van Pan Asian Collective uit. ‘Dus je hebt een onzichtbare druk dat je zogenaamd altijd je best moet doen en je goed moet gedragen en nooit fouten mag maken, want anders draag je de schaamte van de hele Asian community op je.’

En dat is nou juist het probleem, vindt Tsao. Zo worden Chinezen in Nederland gezien als de 'perfecte migrant'. 'Hard werken, weinig zeuren. Daarom schrikken de Nederlanders er nu van dat wij ons gediscrimineerd voelen, omdat ze allemaal dachten dat dat niet zo is’, vertelt de anti-racisme-activiste.

'Het dagelijkse racisme is er altijd al geweest'
Omdat het coronavirus volgens haar ‘puur olie op het vuur heeft gegooid’, maakt Tsao discriminatie van Aziatische Nederlanders nu bespreekbaar. ‘Het dagelijkse racisme, dat er altijd al is geweest, komt hiermee naar boven.’

‘Laat zien wat het is, dat het bestaat’, roept Asian Raisins ook op. ‘Het belangrijkste is dat anti-Aziatisch racisme wordt meegenomen in het beleid. Creëer een beleid om het te bevechten. Uiteindelijk is er een systeemverandering nodig, waar ook educatie onder valt, maar daar is maatschappelijke druk voor nodig.’