Oprotten uit Giethoorn

De Zembla-documentaire over de manier waarop de inwoners van Giethoorn om geen enkele aanwijsbare reden een mevrouw Yilmaz en haar zoon Yusuf wegtreiterden, laat niet na indruk te maken. Het woord treiterkoppen wordt hier bewust gebruikt. Met dit gedrag worden pispaaltjes in heel Nederland dag in dag uit geconfronteerd zonder dat er iets tegen wordt gedaan. De etterbuilen van Giethoorn voegen het racisme aan hun arsenaal toe. Je kunt er donder op zeggen dat ook racistisch pesten in heel Nederland rijkelijk voorkomt.

Glashelder wordt dat de pestkoppen die het vooral op zoon Yusuf gemunt lijken te hebben, de voorhoede waren van heel Giethoorn. Het hoofd van de basisschool weet het pesten op geen enkele manier te stoppen en heeft in een schriftelijke reactie aanmerkingen op de toon die Yusufs moeder aansloeg. De politie werkt tegen, maakt bewijsmateriaal zoek en voert uiteindelijk na externe druk een vaderlijk gesprek met de daders. De gemeente lijkt het ook niet te interesseren. Die doet niets. Haast niemand uit Giethoorn durft voor de camera te verschijnen. Sikkeneurige buren, die dat wel doen, houden zich van de domme. Een buurvrouw neemt het haar ernstig kwalijk, dat zij behalve een Turkse ook een Nederlandse vlag heeft uitgehangen.

Het is duidelijk: vreemden mogen wel in Gietshoornlangs komen – liefst zo massaal mogelijk – om zich door de dorpelingen met toeristenprijzen te laten uitkleden, ze moeten het niet wagen er te komen wonen. Dan sluiten zich de gelederen.

Mevrouw Yilmaz en Yusuf hebben het dorp inmiddels verlaten. Zij zijn elders gaan wonen. Dat is bij pestgedrag vaak de enige oplossing: slachtoffers van pestgedrag – racistisch of niet – blijven vrijwel altijd alleen staan. Iedereen kijkt weg, verzint smoezen of verschuilt zich achter stomme protocollen. Wat nodig is – het stoppen en zo nodig verwijderen van de pesters uit de omgeving van de slachtoffers – gebeurt nooit. Je kunt je beter ergens anders vestigen in de hoop dat niemand je als geschikt slachtoffer herkent want dan begint alles opnieuw.

Pestkoppen zetten hun praktijken meestal voort tot in het bejaardentehuis – tenzij ze op een dag de verkeerden tegenkomen. Je mag toch hopen dat de treiteraars van Yusuf eens een keer worden herkend als ze in de grote stad een kapsalon halen. Zal niet gebeuren. Zij zullen zich in plaats daarvan ongestoord blijven wentelen in hun triomfale domheid. Die Yusuf heeft niet alleen een verkeerde naam. Hij zit – zo blijkt uit de documentaire – op het gymnasium. Dat soort jongens zijn in gemeenschappen waar het uitzonderlijke meteen wordt afgestraft, nooit getapt. Zeker als ze ook nog een donkere teint hebben.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.