Mensenhandel: hoe komt het dat daders steeds jonger worden?

De afgelopen jaren worden mensenhandelaren steeds jonger. Een groot deel is onder de drieëntwintig jaar. 

Stel je deze ramp eens voor: je wordt onder dwang uitgebuit. Je bent op de vlucht, in constante angst. En je bent niet vrij om over je eigen leven te beschikken.

Vermenigvuldig die ramp nu met 25 miljoen. Nu heb je een idee van de omvang en impact van mensenhandel, wereldwijd. Mensenhandel kent op dit moment namelijk 25 miljoen slachtoffers. 25.000.000 – laat dit getal even op je inwerken.

Geen probleem van verre landen

Mensenhandel is geen verhaal van verre landen. Mensenhandel komt overal voor, óók in Nederland. Coördinatiecentrum Mensenhandel (CoMensha) registreert de slachtoffers in Nederland. ‘Slachtoffers van mensenhandel zijn niet alleen vrouwen, maar ook mannen’, schrijft de organisatie op de website over de situatie hier. 'Het meestvoorkomende land van herkomst is Nederland. Andere veelvoorkomende landen van herkomst zijn Bulgarije, Roemenië en Nigeria.’

Vele gezichten

Daarnaast kent mensenhandel vele gezichten. Het is een verzamelnaam voor situaties waarin iemand wordt uitgebuit. Dat kan variëren van seksuele uitbuiting tot criminele uitbuiting of zelfs gedwongen draagmoederschap. De daders van zowel criminele als seksuele uitbuiting blijken uitzonderlijk jong te zijn.

Sociale media

Ook de werkwijze is steeds verschillend – onderhevig aan de tijd. Mensenhandelaren bedenken slinkse manieren om mensen in hun macht te krijgen. Bijvoorbeeld via sociale media, waarbij mensenhandelaren zich voordoen als een bekende. ‘Zij voegen dan bijvoorbeeld een vriendin van mij toe’, legt Alicante-redacteur Shayno Numansen uit. ‘Ze sturen dan een privébericht, beweren dat ze een verrassingsfeestje voor mij wil organiseren, en nodigen dan mijn naasten uit. Op het moment dat die mensen op dat verrassingsfeestje aankomen loopt het helemaal verkeerd af.’

Jongeren

Shayno spreekt met een jongen, in de podcast wordt hij Tim genoemd, die op veertienjarige leeftijd begint met het dealen van drugs. Naarmate hij dit werk langer doet wordt geacht dat hij zelf ook mensen rekruteert. ‘Het zijn een soort rangen. Eerst ben je zelf een loopjongen en verdien je daar geld mee, maar op een gegeven moment wil je ook een rang hoger komen, maar die rang onder jou moet je dan zelf creëren. Dus dan ga je andere jongeren zoeken die bijvoorbeeld geld nodig hebben, die thuis niet sterk in hun schoenen staan, waarvan de ouders niet goed opletten, die vaak drugs komen halen maar niet kunnen betalen’, vertelt Tim. Hij vindt vier of vijf jongeren die voor hem willen werken, jongeren tussen de twaalf en achttien jaar. ‘Ik kende die jongens van jongs af aan. Die kinderen beginnen gewoon met drugsgebruik op die leeftijd. Op dat moment denk je niet aan het feit dat zij kinderen zijn, je denkt gewoon: hoe ga ik hem helpen?’ Met terugwerkende kracht heeft Tim spijt van zijn keuzes, de kinderen waren hier nog veel te jong voor. ‘En dan ben je dus een mensenhandelaar’, concludeert Shayno.

Slachtoffer of dader?

Het komt regelmatig voor dat slachtoffer- en daderschap sterk met elkaar verstrengeld zijn. Zoals dat ook bij Tim het geval is. Iemand die eerst zelf slachtoffer is wordt later dader om de eigen positie veilig te stellen. Dat geldt ook voor Amanda die, nadat ze jarenlang zelf in de prostitutie heeft gewerkt, nu meisjes ronselt voor ditzelfde werk.