Jochem | Column Claudia de Breij

Zoals gezegd, het is waarschijnlijk niet nodig en al te laat als ik zeg dat u Jochem moet gaan zien in Carré –misschien is het al uitverkocht als u dit leest- maar ik beveel hem toch van harte aan. Ik heb hem gezien, deze show, en de shows daarvoor trouwens ook. 

Sterker nog, het is denk ik meer dan twintig jaar geleden dat ik Jochem voor het eerst zag. We waren puppy’s en traden na elkaar op in een wonderlijke zaal. Het was geen theater, het was een tent die voor het Utrechtse revalidatiecentrum De Hoogstraat was gezet. Er waren mensen in rolstoelen, mensen op bedden, mensen die alleen op hun buik konden liggen – het was een topavond. Ik wil niet meer denken aan wat voor materiaal ik toen speelde (bagger volgens mij) en wat Jochem deed weet ik ook niet meer, maar het dak zat niet meer op de tent aan het eind van de avond. We hadden de tent gerockt, in elk geval: van Jochem weet ik het zeker. Ik stond in de coulissen en genoot van de energie en de lol die hij uitstraalde, minder van de geur van de gympen die hij tussen twee acts door de coulissen ingooide, maar soit.

Meer dan een decennium later stonden we weer in dezelfde line up. Er was een feestavond in Carré, er traden veel verschillende artiesten op. Het was de eerste keer in het theater voor Jochem sinds hij was geopereerd en hij wist maar nog maar net dat hij een levensbedreigende ziekte zou overleven. Ik heb nog nooit iemand zo blij een podium op zien springen. Carré gaf een staande ovatie, nog voor Jochem iets gezegd had, maar hij maakte de verwachting waar toen hij eenmaal begon. In de coulissen stonden we door onze tranen heen te lachen.

Jochems huidige voorstelling  Adem in, adem uit  zag ik in Carré, met naast me mijn tienjarige zoon. Hij vond het geweldig (‘Wat jij doet is ook leuk hoor mama’, zei hij nog beleefd, maar ik zou óók liever naar Jochem gaan als ik hem was) en ik was apetrots op allebei. 

Nou, die voorstelling, die speelt hij dus nog een poosje in Carré. Ik vind het zijn beste.

Kun je naartoe. Ik zou het doen. Je kunt er met je kinderen heen en ook met je oma. Je kunt er met iedereen heen die je eens wilt laten zien waarom Carré de allermooiste zaal van de wereld is. Je voelt je, hoe groot de zaal ook is, heel dichtbij de artiest. En zeker bij Jochem. Eén tip: blijf wel weg uit de coulissen als hij zijn schoenen uitgooit.