Hogere btw is een nieuwe stap om de nationale rekening aan Jan met de pet te presenteren.

Deze woensdag wandelde staatssecretaris Menno Snel over de Haagse markt om daar – zogenaamd in het hol van de leeuw – de verhoging te verdedigen van de btw op de eerste levensbehoeften. De bewindsman hield het volk van Nederland een worst voor waarvan hij hoopt dat die eind deze maand voor het eerst wordt uitgedeeld: dan immers krijgt ‘iedereen’ vanwege ‘de verlaging van de inkomstenbelasting’ meer geld in zijn portemonnee. Hij hoopte dat dit niet alleen de prijsverhogingen in de supermarkt zou compenseren, meer dan compenseren zelfs maar ook die van de energie.

De staatssecretaris vond het trouwens ook vanuit het belang van het milieu een goed idee om consumeren zwaarder te belasten.

En zo gaan we er ‘met zijn allen’ op vooruit.

Hosanna.

Wat het kabinet-Rutte III in werkelijkheid tot stand brengt, is een verdere verschuiving van directe naar indirecte belastingen. Daar zijn de betere standen altijd bijzonder enthousiast over want heffingen op consumptie drukken op iedereen even zwaar. Arm en rijk zijn even zwaar de klos. Je kunt er geen inkomenspolitiek mee bedrijven. Met de inkomstenbelasting is het wel mogelijk om de sterkste schouders de zwaarste lasten te laten dragen, althans om een poging in die richting te ondernemen: door middel van belastingschijven.

In 2019 gaat het tarief van de laagste schijf met 0,10%  omhoog,  de middelste twee met 2,75% omlaag en de hoogste ook omlaag maar dan met 0,2%. Het kabinet werkt aan een plan om het totaal aantal schijven tot twee terug te brengen. Dat moet vanaf 2021 het geval zijn. Daarmee wordt een stapje gezet in de richting van een bekend CDA-ideaal: de  flat tax,  hetzelfde tarief voor iedereen.

Alles bij elkaar draagt dit alles sterk het stempel van dit kabinet en de bijbehorende tijdgeest: Jan met de pet krijgt zoveel mogelijk van de rekening gepresenteerd. Wat de overheid hem met de ene hand geeft aan zogenaamde belastingverlaging, neemt zij via verhoogde heffingen op producten die je niet kunt laten staan, dubbel en dwars weer terug.

Denk aan de sheriff van Nottingham, denk aan koning Lodewijk XVI, denk aan Nederland in de negentiende eeuw, dat belasting hief op brood en zeep. Het waren liberalen die als eersten tot de overtuiging kwamen dat dit geen pas gaf. Maar ja, toen hadden ze ook nog hersens.