BAZEN VAN DE NPO

Een publieke omroep, onafhankelijk van commerciële of partijpolitieke belangen is iets om te koesteren.

Paul ging altijd.

Als er – ergens in de afgelopen vijftien, twintig jaar – weer eens reuring in het VARA-gebouw was omdat de publieke omroep had besloten Alles Helemaal Anders te gaan doen (dus zo ongeveer ieder kwartaal) werd er een bijeenkomst voor de medewerkers gehouden. Die konden dan hun zegje doen. Meestal was er één fanatieke spreker vanuit de medezeggenschapsraad die met de daadkracht van zijn krakersverleden opkwam voor het personeel, en Paul de Leeuw. Paul streed te vuur en te zwaard voor de medewerkers van de omroep en voor de omroep zelf. Voor waar die voor zou moeten staan, ook als hij zeker wist dat de bazen van dat moment heel kwaad op hem zouden worden.

Intussen zat ik lekker in de kantine een groentekroket te eten.

Ik hield me ver van omroeppolitiek. In de tijd dat ik er werkte waren er al zoveel verschillende managementconstructies voorbijgekomen en had ik al naar zoveel verschillende mensen als chef, eindredacteur, netmanager of zendercoördinator moeten luisteren dat ik al vrij vroeg had besloten ze waar mogelijk te negeren en mijn eigen gang te gaan. Dit is overigens waarom deze column al sinds jaren mijn laatste connectie met de omroep is; ik werk liever autonoom en communiceer rechtstreeks met mijn publiek (zoals in het theater) zonder dat ik eerst langs drie schijven moet om uit te leggen waarom wat ik verzonnen heb de moeite waard is. (Deze column bleef omdat de redactie van de  VARAgids  bestaat uit de aardigste, geduldigste, ruimhartigste mensen die ik in mijn werkende leven heb meegemaakt. En nee, die mogen jullie niet schrappen, redactie! Het mag weleens gezegd worden.)

Paul ging wel. Onvermoeibaar bleef hij het proberen.

Paul is inmiddels weg.

Ik vind dat onvoorstelbaar, maar het is zo. Dus nu moet ik, in plaats van in een zaaltje bij de NPO, hier maar eens zeggen wat ik ervan denk.

HOI BAZEN VAN DE NPO!

HOU EENS OP MET HET SCHRAPPEN VAN JOURNALISTIEK HOOGSTAANDE PROGRAMMA’S ALS ANDERE TIJDEN EN BRANDPUNT PLUS. BLIJF OOK AF VAN JOURNALISTIEKE RADIOHOOGTEPUNTEN ALS ARGOS.

HIERVOOR BESTÁÁT DE PUBLIEKE OMROEP.

DE DEMOCRATIE LIGT WERELDWIJD ONDER VUUR, WIJ (DE NPO) ZIJN HET WAPEN. ONDERZOEKSJOURNALISTIEK IS WAT WE NU MOETEN STEUNEN. OOK AMUSEMENT MET EEN HART (ZOALS HEEL HOLLAND BAKT EN BOER ZOEKT VROUW) MAG ER ZIJN OP DE NPO. HET ARGUMENT ‘DAT KUNNEN DE COMMERCIELEN OOK MAKEN’ IS TEN EERSTE OLIEDOM EN TEN TWEEDE ONWAAR; ZE KUNNEN HET NIET. NIET OP DEZE MANIER. ZE KUNNEN ANDERE DINGEN, HEEL ERG GOED. DIE MOET DE NPO DUS OOK MAAR NIET PROBEREN NA TE DOEN.

*zet megafoon uit* 

Ik snap dat het moeilijk is zo’n enorme organisatie te leiden. Maar deze keuze is van een groter belang dan marktaandelen en kijkcijfers. Wees trots. Een publieke omroep, onafhankelijk van commerciële of partijpolitieke belangen is iets om te koesteren. 

*zet megafoon weer aan*

JA POLITIEK, IK HEB HET OOK TEGEN JULLIE. HOU EENS OP DE ONDERBUIK VAN JE KIEZERS AF TE LEIDEN VAN NOG POPULISTISCHER PARTIJEN DAN DIE VAN JEZELF EN LAAT DE SYMBOOLPOLITIEK VAN DAT GOEDKOPE HAKKEN OP DE PUBLIEKE OMROEP LOS. HET WORDT ONDERHAND GENANT EN BOVENAL: SCHADELIJK EN ONOMKEERBAAR.

Zo, en nu een groentekroket. En maar hopen dat ik Paul nog tegenkom.