Prachtige verenkleed van de goudplevier | Compilatie

Van dichtbij is het verenkleed van de goudplevier opvallend mooi. De veren zijn niet simpelweg goudbruin, maar vormen een patroon van donkerbruine veren met kleine witte en gele vlekjes. Dat blijkt de perfecte camouflage te zijn op een kale akker.

De goudplevier (Pluvialis apricaria) broedt niet meer in Nederland, maar wordt wel het hele jaar door als doortrekken gezien. Vanaf september strijken grote aantallen neer op de weilanden en akkers van Nederland, waarbij de goudplevier de voorkeur geeft aan open gebieden met kort gras. Tegenwoordig worden grote groepen echter steeds vaker op de wadplaten waargenomen. Terwijl de aantallen rondom de Waddenzee toenemen, is de soort juist uit grote delen van het binnenland verdwenen. De intensivering van de landbouw heeft deze vogel geen goed gedaan.

Op Texel zijn er zwermen van wel duizenden goudplevieren gezien. "Af en toe vlogen ze op en het was echt indrukwekkend, ook vanwege het geluid", schrijft Wilma bij haar beelden. "Met de zon op hun 'gouden' veren was het een prachtige ervaring." Opvallend is dat goudplevieren vaak samen met kieviten te zien zijn. Dat is ook in dit filmpje goed zichtbaar. SOVON schat dat er in de winter zo'n 130.000 goudplevieren een tussenstop in Nederland maken, al zien ze wel een lichte daling in de aantallen.

Tijdens zachte winters blijven veel goudplevieren hangen, maar zodra het gaat vriezen, trekken ze vrijwel allemaal richting de vorstvrije gebieden in het zuiden. De voorjaarstrek vindt grotendeels plaats tussen eind februari en half april. Dan krijgt de goudplevier zijn indrukwekkende broedkleed met een zwarte buik, borst en gezicht en een witte streep die loopt van de bovenkant van het oog langs de zijkanten van de nek naar de flanken. Dit contrasterende zwart-wit patroon maakt hem gemakkelijk te herkennen. Recent zijn er nog baltsende vogels in Nederland waargenomen.

Beelden van de goudplevieren in deze compilatie zijn gemaakt door:

• Rudi Baetslé
• Inge Scheper
• Harry Brummelhuis
• Wilma van der Vliet

Bron: SOVON, Vogelbescherming Nederland