Najib Amhali over verslaving: ‘Ik vluchtte voor de realiteit en soms voor het leven’

Zangeres Maan en cabaretier Najib Amhali helpen Raven een handje op haar boerderij in Boederij van Dorst. Najib vertelt over zijn verslaving en hoe hij zijn grappen gebruikt als coping-mechanisme. 

Cabaretier Najib Amhali kampte met verslaving. Hij vertelt aan Raven hoe hij in die verslaving terechtkwam: ‘Het was uitproberen, eenzaamheid en vluchtgedrag. Ik vluchtte voor de realiteit en soms voor het leven. De één doet dat in drank, de ander doet het in drugs, de ander in gokken. Ik deed het in alle drie. Ik was mezelf niet.’ Voor Najib was het lastig om in Nederland zijn plek te vinden: ‘Thuis is er een islamitische opvoeding en buiten is er weer iets heel anders. Je moet je constant aanpassen. Om er dan achter te komen wie ik ben en waar ik me thuis voel, dat is soms best lastig. Het is misschien herkenbaar voor iedereen die hier in Nederland tweede of derde generatie is.’ 

‘Ik had zelf niet door dat ik niet lekker in mijn vel zat’, vertelt Najib. Voordat hij het doorheeft, gaat hij meer en meer cocaïne gebruiken: ‘Het begon met een lijntje gebruiken op een feest. De week daarna deed ik dat nog een keer. Dan zegt iemand: “Hier, neem dit maar mee.” Dan krijg je een zakje en daar haal je heel de week mee. Tot ik vier gram op een dag gebruikte. Ik was een thuisgebruiker. Het kwam altijd naar huis. De dealer kwam. Die gooide het op een gegeven moment gewoon door de brievenbus.’ 

Een zorgeloze jeugd heeft Najib niet. Hij moet vaak zijn ouders helpen: ‘Mijn ouders spraken wel Nederlands, maar ik was wel degene die alles moest vertalen. Ik maakte de brieven open van de bank en dan zag ik dat er geen geld was. Dan ga ik niet vragen of ik dingen mag, want ik wist dat er geen geld was. Mijn vader werkte tot hij ziek werd. Hij kreeg het aan zijn hart en daarom werd hij afgekeurd. Toen werd hij depressief en is hij wat meer gaan drinken. Dat heb ik een beetje van hem. Hij is in 1994 overleden, dus het grote succes heeft hij nooit meegemaakt. Dat is jammer.’

Cabaret was altijd al een uitlaatklep voor Najib: ‘Ik maakte grappen om niet gepest te worden. Je bent anders – de buitenlander – en dan ga je grapjes maken. Ze maakten opmerkingen als: dikke Turk. Toen deed dat pijn’, vertelt hij. Uiteindelijk wordt hij één van de bekendste cabaretiers van Nederland: ‘Door het grappen maken kwam ik in een andere wereld terecht. Iedereen vond me geweldig. Ik kreeg een verslaving aan de aandacht en de roem. Ik had die aandacht nooit gehad. Eerst moest ik een dubbeltje omdraaien en nu verdien ik met een snabbel wat mijn vader in een half jaar verdiende. Dan ga je het uitgeven aan rondjes, feesten en drugs.’  

Tijdens Najib’s verslaving is hij al getrouwd. Hij belooft zijn vrouw vaak om te stoppen, maar dat blijkt lastig. ‘Mijn vrouw kon het zien als ik twee dagen geleden had gebruikt. Zelfs als ik sliep kon ze het horen. Als ze vroeg of ik had gebruikt en ik zei dat ik dat niet had gedaan, stopte ze haar vinger in mijn neus en deed ze die in haar mond. Ik doopte twee tampons in mondwater en die stopte ik op de parkeerplaats in mijn neus. Dan haalde ik ze er na een half uur uit en proefde ik. Ik dacht echt dat het dan weg was, maar zelfs dan kon ze het proeven. Ze zat er nooit naast. Ze heeft vaak genoeg gezegd dat ze bij me wegging. Dat was heel angstig. Gelukkig heeft ze dat niet gedaan. Daar ben ik haar heel dankbaar voor.’  

Najib is nu al een tijd clean: ‘Ik heb het nog weleens moeilijk met sigaretten, maar niet meer met drank of drugs. Ik wil nooit meer terug naar dat moment. Ik ben niet bang.’ Het is dan ook een onderwerp dat hij niet uit de weg gaat. Raven merkt dat ook op: ‘Jij maakt wel continu grappen over drugs’, zegt die. ‘Dat is dat ding van mij: zelfspot’, reageert Najib. ‘Ik kan wel heel zielig doen, dat het heel erg is. Het is ook heel erg, maar come on, grow up. Het is een manier om ermee te dealen, maar dat is eigenlijk het hele ding wat ik op een podium doe: dealen met de dingen des levens. Het is een verwerkingsproces. Al het negatieve zet ik om in iets positiefs en dan kunnen mensen erom lachen. Ik zelf ook.’