Hoe is het Sinan Can gelukt om 25.000 euro op te halen?

Sinan Can was vorig jaar in Irak en dacht: ik kap ermee, ik stop met mijn oorlogsverslaggeving vanuit het Midden-Oosten en blijf voortaan lekker in mijn woonplaats Nijmegen. Steeds bovenop dat oorlogsleed zitten, zonder dat er iets aan te doen valt. Steeds die verhalen in het hoofd, als een oorlogsfilm. Een hoge tol voor de opbrengsten van het werk: gelauwerde documentaires, geïnformeerde tv-kijkers in Nederland. Maar wat hebben de mensen in de oorlogsgebieden daaraan?

Hij besprak zijn twijfel tijdens een reis met een Irakese man. ‘We bevinden ons pas in de hel zodra niemand meer ziet dat we pijn lijden,’ zei deze man tegen Can. ‘Als de rest van de wereld ons vergeet omdat journalisten er geen verslag meer van doen, dan is dat pas hel. Daarom moeten jullie blijven komen. Hoe zwaar het ook is voor jullie.’

‘Dit is een van de redenen dat ik toch terug blijf gaan,’ zegt Can nu. ‘Wat ook heel erg helpt, is dat ik iets kan terugdoen, dat is bijna therapeutisch voor mij, zo zie ik het echt.’

Iets terugdoen kan zéker. Lezers van de VARAgids en andere geïnteresseerden doneerden afgelopen weken € 25.562,90 voor ruiten en een kachels voor een Afghaans jongensweeshuis, zodat zij in de winter ook les kunnen krijgen. En er is geld voor een Afghaans meisje dat aan één kant verlamd is, zij krijgt fysiotherapie en speciaal schoeisel. Het was alles bijelkaar op vijfduizend euro begroot. Er is nog bijna twintigduizend euro over.

Lees meer: Wat deed Sinan Can met de 7692,20 euro die hij ophaalde?

Sinan, € 25.562,90! Je hebt veel meer gekregen dan de vijfduizend euro die je wilde ophalen.
Ja, dat is veel meer dan begroot. Ik voel me ook verantwoordelijk voor dit geld, ik wil het overzicht niet verliezen. Het is fijn dat er zoveel geld is, daar ben ik heel dankbaar voor, we kunnen nu een paar extra projecten uitvoeren. In een vluchtelingenkamp in de Bekavallei in Libanon is bijvoorbeeld nu een ernstig voedselprobleem, daar kan een deel van het geld naartoe. Er is een opvanghuis opgezet voor Syrische kinderen in het grensgebied met Turkije. De bedden in het meisjesweeshuis zijn verschrikkelijk, daar kunnen we nu ook iets aan doen.

Hoe financier je die projecten?
We gaan geen cheques uitschrijven. Er moet eerst actie worden ondernomen, steeds moet iemand die ik ken en vertrouw ter plekke de situatie inspecteren, heel belangrijk. Pas als alles in orde is en afgerond, volgt het geld. Ik zal de VARAgids-lezers en donateurs hiervan steeds op de hoogte houden natuurlijk.

Als mensen nu mee willen doen en geld willen doneren voor de projecten die je beschrijft, wat moeten ze dan doen? 
Ik ga een stichting in het leven roepen voor kleine projecten waar mensen zich bij kunnen aansluiten. Daarbij is het uitgangspunt: totale transparantie. Waarbij je zelfs kunt zien als er postzegels worden gedeclareerd. Die stichting is er nog niet, dus de mensen moeten even hun geld op zak houden!