Pieter Omtzigt zaait angst over 'omvolking', roept Nederlandse vrouwen op meer te baren
Pieter Omtzigt heeft zijn eigen variant gelanceerd van de 'omvolkingstheorie'. In zijn HJ Schoolezing constateerde hij dat Nederlandse vrouwen naar zijn zin te weinig kinderen baren. Daardoor zal Nederland afhankelijk worden van arbeidsmigranten. "En dat gaat dan niet om mensen uit Polen," waarschuwde hij. Vervolgens schetste hij een dreigend beeld van de bevolkingsgroei in Afrika. "De geopolitieke implicaties daarvan zijn moeilijk te onderschatten. Om een beeld te geven: in Ethiopië worden dit jaar meer kinderen geboren dan in alle 27 lidstaten van de EU samen. Voor Nigeria geldt dat er twee keer zoveel kinderen worden geboren als in de hele EU. Ik laat u raden wat dat betekent over twintig, dertig jaar.” Wat voor hem precies het verschil is tussen kinderen uit Afrika en bijvoorbeeld Polen of Turkije, liet hij onbenoemd. Daar mag het publiek ook naar raden.
Afrika wordt door veel experts gezien als een continent dat snel opstoomt in de vaart der volkeren. Na eerdere dominantie van Europa, Amerika en Azië zou Afrika het volgende continent zijn dat een vernieuwend stempel kan gaan drukken op de ontwikkeling van de wereld. Nigeria bijvoorbeeld is een zogeheten 'emerging market'. Maar het lijkt niet dat Omtzigt daar op doelt met zijn nadruk op niet-witte kinderen. Omtzigt heeft zelf twee kinderen verwekt bij zijn in Turkije geboren echtgenote, die overigens al twee kinderen had. Onduidelijk is of die laatste twee vanwege hun Aziatische origine ook binnen de door hem geschetste waarschuwing voor niet-Europese kinderen vallen.
De regeringscoalitie waar Omtzigt deel van uit maakt, baarde eerder opzien met verhalen over 'omvolking'. Zo sprak PVV-minister Faber van "zeer zorgelijke demografische ontwikkelingen in Nederland", doelend op het gegeven dat het aantal niet-witte Nederlanders toeneemt. Omtzigt schaart zich met zijn betoog achter die woorden, terwijl hij eerder beweerde daar afstand van te nemen.
Er werd buiten de kabinetsbubble, zoals door Chris Aalberts, met verbazing gereageerd op de door Omtzigt verkondigde ideeën, omdat hij daarmee nu zo'n duidelijk ultrarechts propaganda frame omarmt.
De NSC-leider besprak naast de vaste speerpunt van zijn kabinet, migratie, ook andere zaken, zoals de steeds terugkerende strubbelingen binnen de coalitie, meldt het AD.
Omtzigt gaat niet op de specifieke berichten in, maar geeft indirect wel toe dat hij emotioneel is geweest: ,,Over mijn eigen inzet kan ik kort zijn: de schandalen van de afgelopen jaren hebben mij geraakt. Wat ik heb gezien in Nederland is een stuk erger dan wat je in het centrum van Amsterdam kunt zien. Het beleid heeft gevolgen voor mensen en dat laat mij nooit onberoerd.”
De oud-CDA'er had voor de verkiezingen veel kiezers weten te lokken met zijn vergezichten over politieke vernieuwing en een zuivere bestuurscultuur. In de praktijk blijkt dat tegen te vallen. Vriend en vijand zijn het er over eens dat het zogenaamde extraparlementair kabinet een gebruikelijk coalitiekabinet is, compleet met achterkamertjesoverleg. Het belangrijkste verschil met voorgaande kabinetten is dat het een duidelijk ultrarechts kabinet is, dat voor de vorm geleid wordt door een partijloze ambtenaar. Achter de schermen is het vooral Wilders die de touwtjes in handen lijkt te hebben.
Omtzigt ging daar verder amper op in maar zette zichzelf neer als een strijder "die niet van Teflon is", dat laatste was bedoeld als sneer naar oud-premier Rutte. Uit het verslag van NRC wordt duidelijk waarom hij dat doet:
De democratie, zegt hij in de uitverkochte zaal „staat of valt bij politici die zichtbaar ijveren voor de beloftes die zij voor verkiezingen gedaan hebben”. Maar als ze die daarna niet nakomen, „dan verliezen zij in de regel de volgende verkiezingen”.
Voor de verkiezingen beloofde Omtzigt niet met Wilders in zee te gaan. Na het sluiten van de stembussen deed hij dat toch.
De HJ Schoo-lezing wordt jaarlijks georganiseerd door de conservatieve opiniesite EW. Het wordt wel gezien als de aftrap van het parlementaire jaar en de lezing, die in het verleden een erudiet karakter had, wordt meestal verzorgd door een prominente politicus. Zo werden zowel Dilan Yesilgöz (VVD) als Wopke Hoekstra (CDA) via de lezing min of meer gelanceerd als potentiële partijleiders. Omtzigt was dit jaar tweede keus. Premier Schoof bedankte voor de eer wegens tijdgebrek.