Het festivalseizoen is begonnen!

door: Beryl Pinas

Ik ben al jaren gehypnotiseerd door het festival-gevoel, wat eigenlijk in een notendop gewoon hét ultieme zomergevoel is. Het begin van het festivalseizoen betekent niet alleen lekker losgaan op de standaard techno deuntjes van Bakermat óf jaren ‘80 tunes, maar ook voordrinken met nét te groot ingekochte wijn, bier en snacks. Om daarna ieder diepgaand gesprek af te kappen omdat de tijd is aangebroken om te gaan feesten. Wat Pasen is voor christenen, is het festivalseizoen voor mij: het is een soort van religie. Gek om te beseffen.

Zo zat ik zondag te bedenken of ik naar één van de eerste buitenfestivals - waar de temperatuur eigenlijk echt te laag voor was – óf naar een goed groot techno feestje zou gaan. Ik weet dat ik nog even in de snoeiharde plaatjes moet komen, maar stiekem zijn dit soort dilemma’s heerlijk. Het hele gekke is dat ‘keuzestress’ nog meer het zomergevoel bij mij aanwakkert. Er is de afgelopen jaren ook zoveel keus. Het zijn niet alleen technofeestjes waar je tegenwoordig heen kan. Keuzes uit food festivals, wellness festivals en health festivals mag en kan je nu ook maken. Maar zoals ik al zei, ik moet het rustig aan doen dus kies ik voor het feestje. Met mijn feestoutfit aan trek ik mijn te dikke wollen winterjas aan en fiets ik snel richting het feestje. Eenmaal op de fiets ruik ik de lente en onderweg rijd ik van het festival afkomende feestgangers tegemoet. In grote kliekjes staan zij half bij te komen van een weekend hard gaan en te beramen of zij nog een goeie after gaan pakken. Besef even dat ik er over acht uur ook zo bij sta.

Ik ben zeker geen heilige op deze Eerste Paasdag en geef eerlijk toe dat mijn momenten van verlichting vaker op festivals voorkomen dan in de kerk. Ben ik niet een beetje verslaafd aan dit gevoel? Of je het nou zomergevoel of festivalgevoel noemt, het heeft beide met een soort van geluksgevoel te maken. Dus een heerlijke verslaving mag ik zeggen. We weten allemaal dat druggebruik eigenlijk verboden is op festivals. Maar voor mijn gevoel zijn festivals ingericht om juist het gebruik van chemische goedjes te stimuleren. Felle lichten, kleuren en eentonige beats geven je een heerlijk gevoel als je lekker gaat. Met mijn ticket sta ik met een weeïg en zenuwachtig gevoel in de rij voor de deur te wachten op mijn vrienden. De rij is lang en de atmosfeer onrustig. Iedereen weet dat alle trillende bezoekers die in de rij staan echt niet staan te trillen van de kou. In de lange rij zoek ik mijn vrienden op, waarvan ik een verhaal aan moet horen van speed smokkelaars die een trucje doen met een neusspray. Ik moet lachen om de creativiteit en absurditeit. Maar ik spreek op dat moment nog een keer met mijzelf af dat ik het écht rustig aan doe vanavond.

Eenmaal binnen val ik van de ene verbazing in de andere. Hordes hysterische mensen passeren mij al zuigend aan lachgasballonen alsof het ‘t laatste feestje is dat zij ooit gaan pakken in hun leven. In mijn observerende modus zie ik dat veel mensen incognito in het zwart met zonnebrillen en petjes gekleed zijn. Het zou net zo goed een ‘Men in Black’-thema feest kunnen zijn. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik nooit van te voren naar de line-up kijk van een festival of feestje. Ik weet eigenlijk wel ongeveer wat de sfeer gaat zijn. Dus laat ik mij altijd gewoon verrassen. Opeens lopen er twee verdwaalde paashazen binnen, ik was even vergeten dat het Pasen was. Ik kom niet meer bij van het lachen en krijg opeens het euforisch gevoeltje over me heen. Het gevoel van saamhorigheid en liefde die in de lucht hangt is ongekend. Lekkere plaatjes, eten en vooral je beste vrienden om je heen. Even vergeten dat je verantwoordelijkheden hebt en vooral genieten. Misschien is dat geluksgevoel voor veel mensen ook een tikkie chemisch maar voor mij is het vooral vandaag au naturel . 

Diep in mijn Netflix binge op Tweede Paasdag, besluit ik dat ik de komende jaren zeker vaker op deze manier Pasen ga vieren. Maar ik ga dit seizoen niet meer uit van de mening van de festivalvolgelingen en me wel iets meer verdiepen in de line-ups - dat gaat me sowieso een hoop geld besparen. En bij de gedachte dat het aankomend weekend tweeëntwintig graden gaat worden weet ik zeker dat ik mijn werkweek met een minder brak gevoel door ga komen. Mijn hele tijdlijn staat overigens nu al vol staat met amateur after movies – geen FOMO voor mij deze week, gelukkig. Denkend daaraan pak ik mijn laptop en om alvast mijn volgende festival in te plannen. Laat het festivalseizoen maar komen!