De tijdlijn van Leon Römer | Het InstaMuseum

Deze week in het InstaMuseum: illustrator Leon Römer (31).

“Ik wil dat mijn werk vrolijkheid uitstraalt. Mijn illustraties zijn ook erg laagdrempelig en bevatten veel kleuren. Omdat mijn werk erg schattig is, krijg ik vaak van anderen te horen dat het leuk voor de kinderkamer is. Maar dat is niet waar ik het voor maak. In de Japanse cultuur begrijpen ze dit een stuk beter. Zij vinden dat schattige dingen niet alleen bedoeld zijn voor kinderen, maar ook voor volwassenen. Dat vind ik ook. Ik laat dat ook graag zien met mijn werk. Voor mijn illustraties laat ik mij inspireren door Amerikaanse stripverhalen uit de jaren 80 en de Japanse cultuur. Mijn eigen tekenstijl hangt daar een beetje tussenin. Japanners vinden het vaak te westers, en westerlingen vinden het heel Japans.”

“Het gebeurt regelmatig dat ik dieren of eten teken. Het is niet dat ik daar bewust voor kies, het gebeurt eigenlijk vanzelf. Ik vind het leuk om die dingen te tekenen. Bijna alles wat ik maak, is digitaal. Dat past het beste bij mijn werk. Ik werk daarom ook bijna niet analoog. Wel maak ik vaak muurschilderingen, dat is een hele andere manier van werken. Ik vind het leuk om af en toe eens wat anders te doen, om een nieuwe uitdaging aan te gaan.

“Vanaf jonge leeftijd kon ik al goed tekenen. Ik zat daarom liever thuis te tekenen dan dat ik buiten ging voetballen. Na de middelbare school was de keuze om naar de kunstacademie te gaan daarom ook snel gemaakt. Ik heb hier in een korte tijd erg veel geleerd. Ik vind het belangrijk dat ik mezelf nog steeds blijf ontwikkelen, stilstaan is niet goed. Illustreren is zowel mijn werk als mijn grootste hobby. Soms doe ik opdrachten die ik minder leuk vind, maar waar ik wel aan verdien. Deze opdrachten geven mij dan de ruimte om dan dingen te kunnen doen waar ik minder aan verdien, maar die ik wel heel leuk vind. Ik gun mezelf deze vrijheid.”

“In het laatste jaar van de kunstacademie ben ik mijn eigen bedrijf begonnen. Ik moest in het begin heel erg mijn best doen om opdrachten binnen te halen. Ik ben zelf gaan mailen, bellen en schrijven om werk te krijgen. Je kan niet wachten totdat je misschien ontdekt wordt, je moet er hard voor werken. In de tijd dat ik mijn bedrijf begon, was Twitter net nieuw. Ik wist dat ik hier wat mee moest gaan doen. Ik wilde op een ludieke manier aandacht krijgen voor mijn werk en naamsbekendheid creëren. Al snel kwam ik op het concept om elke dag profielfoto’s van anderen te illustreren. Dit werd al snel populair en heb ik uiteindelijk zo’n drie jaar gedaan. Op een gegeven moment moest ik er wel mee stoppen, het kostte te veel tijd.”

“Tegenwoordig ben ik actiever op Instagram. Ik gebruik mijn tijdlijn als verlengstuk van mijn bedrijf. Hier kan ik plaatsen wat ik zelf wil. Het is een makkelijk platform om mijn werk te communiceren naar de buitenwereld toe. Ik gebruik mezelf als merk, maar uiteindelijk gaat het om wat ik maak. Mensen volgen mij voor mijn illustraties, niet om mijn hoofd steeds te zien. Ik doe het op Instagram niet om zoveel mogelijk likes binnen te halen, maar het is wel een goede graadmeter om te zien wat mensen leuk vinden en wat goed werkt.”

“Ik wil dat mijn kunst toegankelijk en betaalbaar is voor mensen. Een schilderij koop je niet zo heel snel, daar hangt een flink prijskaartje aan. Er zijn maar weinig mensen die zo’n bedrag neer kunnen leggen. Ik wil dat veel mensen kunnen genieten van mijn werk op een makkelijke manier. Ik ging daarom opzoek naar leuke items om te verkopen. Al snel kwam ik bij pins uit, deze zijn niet te duur en doen het wereldwijd goed. Ik maak de ontwerpen zelf en laat ze dan in een fabriek maken. Ik stuur ze zelf vervolgens naar de klanten op. Dan doe ik vaak confetti of snoepjes in de envelop erbij, als extraatje. Het maken en verkopen van de pins is wel echt een hobby binnen mijn werk. Door de balans tussen opdrachten en mijn eigen werk, houd ik het goed vol.”

“Ik werk het meest vanuit huis, dat is een beetje mijn gierige kant. Ik zou wel opzoek kunnen gaan naar werkruimte, maar thuis werk ik gratis. Daarnaast kan ik thuis helemaal opgaan in mijn werk zonder afgeleid te worden. Ik hoef niet sociaal te zijn en kan gewoon helemaal mijn eigen ding doen. Daarnaast is het fijn dat ik in de buurt van mijn kind kan zijn. Vroeger werkte ik soms op gekke tijden, dan kon ik tot heel laat bezig zijn met een illustratie. Tegenwoordig werk ik vooral als mijn kind slaapt.”

“De komende periode heb ik geen opdrachten staan, ik heb besloten om het even rustig aan te doen. Het voelt een beetje als een vakantie. In de beginjaren vond ik het eng als ik geen nieuwe opdrachten had staan. Maar na jaren dit werk te doen, weet ik dat het volgende telefoontje zomaar de meest bijzondere klus van mijn leven kan zijn. Dat ik nu even vrij ben, geeft mij de mogelijkheid om mijn eigen dingen te doen. Ik kan aan de stapels ideeën werken die ik nog heb liggen. Ik heb nog genoeg plannen.”