De tijdlijn van Debra Barraud | Het InstaMuseum

In het InstaMuseum spreken we kunstenaars met een museumwaardige tijdlijn. Hoe weten deze creatievelingen zich te onderscheiden van de rest en wat inspireert ze? In het InstaMuseum kom je erachter . 

Deze week in het Instamuseum: fotograaf Debra Barraud (30) van @humansofamsterdam .

Debra Barraud is fotograaf, wereldverbeteraar en een vrouw met een missie. En die missie is luid en duidelijk: de wereld moet inclusiever worden voor iedereen – ongeacht verschillen in uiterlijk, denkwijze of geloof. In 2012 richtte zij Humans of Amsterdam op, haar grootste kunstwerk. Hierop portretteert zij tal van mensen in Amsterdam, die allemaal op hun beurt de stad tot leven brengen. En dat allemaal op hun eigen unieke manier. Debra hoopt met deze kleurrijke portretten mensen dichterbij elkaar te brengen en haar missie te voltooien.

“Die begon eigenlijk al sinds ik klein ben. Ik kom uit een creatieve en ondernemende familie. Mijn vader is documentairemaker en ademt creativiteit, en mijn moeder managet maatschappelijk werkers – zij is vooral in haar denken heel creatief en heeft oog voor detail. Dat moet ook wel als manager."

"Mijn ouders zijn allebei ook erg ondernemend en gaven mij dat op jonge leeftijd mee. Als andere kinderen bijvoorbeeld om een poppenhuis vroegen, dan kochten hun ouders er gewoon een voor ze. In mijn geval lag dat net wat anders: als ik erom vroeg, dan kreeg ik een doos met spullen waarmee je zelf zo’n poppenhuis in elkaar kon zetten. Het heeft mij geholpen om oplossingsgericht te denken en mijn verbeelding goed in te zetten."

“Het ging mij in eerste instantie eigenlijk niet eens om fotografie als kunstvorm. Ik zie fotografie meer als een uitstekende manier om verhalen te vertellen – want daar ligt mijn passie. De creatieveling in mij vindt het prachtig en een voorrecht om andermans verhaal op een zo goed mogelijk en aansprekende manier te vertellen aan de wereld. Aan de andere kant was daar ook de ondernemer in mij – die vertelde mij dat ik een zo efficiënt mogelijke manier moest zien te vinden om die verhalen te vertellen. Ik kwam toen vrij snel uit op fotografie – ik kwam er namelijk achter dat het een toegankelijke kunstvorm is. Ik ben toen veel gaan fotograferen en vond het steeds leuker en leuker worden. Ik heb op den duur ook een eigen stijl ontwikkeld: op een spontane en natuurlijke wijze mensen vastleggen."

“In 2012 studeerde ik Cultureel Maatschappelijke Vorming in Nijmegen. Destijds ben ik naar Tel Aviv gegaan om stage te lopen. Ik organiseerde workshops waarbij Israëliërs, Palestijnen en andere bevolkingsgroepen langskwamen om hun levensverhaal te vertellen. De manier waarop maakte hier niet echt uit – het ging immers om de creatieve belevenis en het feit dat mensen bereid waren hun levensverhaal met elkaar te delen. Ik werd blootgesteld aan tal van verhalen – verhalen die zo tot de verbeelding spraken en mij echt aan het denken hebben gezet." 

"Eenmaal terug in Nederland begon mijn liefde voor verhalen vertellen ontzettend op te spelen. Ik raakte gefascineerd door fotografieplatformen zoals Humans of New York en Humans of Tel Aviv. Ik vond dat Nederland – of in ieder geval Amsterdam – ook toe was aan een dergelijk platform. Amsterdam is namelijk een van de meest diverse steden die ik ken. De samenkomst van zoveel verschillende soorten mensen en culturen is voor mij echt een geweldig aanzicht, en de perfecte plek om een fotografieplatform op te starten.  Ik vind inclusiviteit namelijk ontzettend belangrijk, en de beste manier om elkaar ervan te overtuigen, is door elkaars verhaal te leren kennen. En in Amsterdam – en stad met enorm veel verhalen – is dat heel goed mogelijk."

"Ik heb daarna lang nagedacht over hoe ik dit het beste kon opzetten. Wederom spraken mijn innerlijke ondernemer en creatieveling tegen mij: de ondernemer spoorde aan tot efficiëntie en raadde mij zelfs aan het idee uit te werken en door te geven aan iemand die al ver gevorderd was in fotografie. Maar de kunstenaar in mij zei dat ik het ook zelf kon doen. En dat deed ik – en ik ben ontzettend trots op wat ik tot zover voor elkaar heb gekregen."

“Buiten het format om hebben de twee weinig met elkaar gemeen: mijn verhalen gaan immers over Amsterdam. En de mensen in Amsterdam zijn anders dan in New York, natuurlijk."

"Daarnaast probeer ik nu Humans of Amsterdam op veel maatschappelijke vlakken uit te bouwen en verder te ontwikkelingen. Daar waar mijn verhalen eerst moesten aansporen tot relativeren, wil ik nu dat ze ook aanzetten tot activatie. Ik heb eerder dit jaar bijvoorbeeld met Humans of Amsterdam aandacht gevraagd voor Nadia Rashid, de moeder van Insiya, die eerder dit jaar door haar vader naar India is meegenomen. We hebben een grote crowdfundingsactie opgezet en 22000 euro opgehaald voor Nadia zodat ze de juridische kosten kon betalen. Ik ben er zelf erg trots op, omdat dit hét bewijs is dat dit soort verhalen mensen met elkaar verbindt, en dat men ook bereid is om voor elkaar op te komen in tijden van nood. Ik kan natuurlijk niet iedereen helpen, maar ik doe wel erg mijn best. Humans of Amsterdam staat echt voor inclusiviteit: Amsterdam is van en voor iedereen.”

“Ja, echt waar. Dit is fantastisch. Ik heb zoveel verschillende mensen mogen ontmoeten en vastgelegd, en dat beschouw ik als een voorrecht.”

“Dat is zo moeilijk! Ik heb zulke mooie mensen ontmoet met prachtige verhalen. Maar een verhaal dat mij echt goed bijstaat, is dat van Michel – een man die jarenlang drugsverslaafd is geweest. Toen ik hem tegenkwam, oogde hij groot en intimiderend. Maar hij bleek een waanzinnig lieve en zachte man te zijn die in ons gesprek zijn kwetsbaarheden tentoonstelde. Het mooiste aan dit verhaal is dat Michel aangaf niet tegen grote groepen mensen te kunnen. Maar toen mijn Humans of Amsterdam-boek in 2016 uitkwam, was Michel een van de aanwezigen – in een grote groep mensen. Dat heeft mij ontzettend geraakt, dat hij zo zijn angst trotseerde om erbij te zijn!”

“Instagram is onmisbaar. Het is het ultieme podium waarop ik mijn werk zonder al te veel moeite kan tentoonstellen aan de buitenwereld. Het grote voordeel van Instagram is dat je meteen feedback kan krijgen van je fans en je je werk daarop kan aanpassen. Wat wel belangrijk is voor mij, is dat mijn foto’s organische aandacht krijgen. Sommige fotografen geven prioriteit aan het binnenharken van veel likes, ze verwijderen de foto’s die dat niet doen. Voor mij gaat het vooral om de interactie tussen bezoekers! In de commentarensectie, enzo.”

“Wat in ieder geval vaststaat, is dat ik bezig ben andere kunstvormen te verkennen. Video zou ontzettend leuk zijn om te doen, ik heb bijvoorbeeld de film Dream Diaries gemaakt met filmmaker Kris Pouw  en fotograaf Annegien Schilling  Hierin worden jonge vluchtelingen geportretteerd en vertellen zijn over hun grootste dromen. Dat was ontzettend leuk om te maken. Maar video’s maken kost heel erg veel tijd. Dus ik moet even kijken hoe ik dat het beste kan aanpakken."

"Ik ben daarnaast bezig om mijzelf als merk te ontwikkelen, los van Humans of Amsterdam. Het zou ontzettend mooi zijn als het platform in de toekomst verder kan zonder mij. Het zou dan een organisch platform zijn waarop anderen ook werk kunnen afleveren, maar momenteel gaat dat niet omdat ik het A. veel te leuk vind om te doen, en B. ik de enige ben die dit in deze vorm kan doen. De rest wijst zichzelf uit als de tijd rijp is!”