Torenvalk, - de braafste roofvogel - altijd biddend voor het eten.

Vanmorgen – een merel of gieteling zingt - vroeg in de buurt. Ga een stukje om met de fiets, daarna een wandeltochtje in het ‘groene’ winterlandschap, tevens tijdens de tocht vogels kijken. Harde strakke wind, alsnog geen vogels waar te nemen. Net in het buitengebied aangekomen zie ik een buizerd - roerloos voor zich uitkijkend - zittend op een houten weidehekwerk. In de lucht vogels - een groepje kauwtjes en zwarte kraaien - die opvliegen, door elkaar - van het weiland, dat ik zojuist passeer. Binnen een paar seconden zie ik dat de wind ze oppakt. De kraaiachtigen - laten zich meedrijven met de wind -, ze zijn nu al bijna 300 meter uit het zicht, silhouetten worden steeds kleiner. Even verderop al fietsend tussen de weilanden en landbouwenclaves door - één stootvogel in de lucht - een ploeteraar in de straffe wind de Torenvalk. Zeg zelf liever stootvogel - roofvogel klinkt zo; van dat ze iets onrechtmatigs doen - ze leven van iets wat hun niet toekomt. Vegetariër zullen ze nooit worden. Stap even af - pak m’n vogelkijker - en volg hem tijdens z’n voorbereidende aanvalsduik. Al snel klapwiekend, met zijn kop continu in de zelfde houding, naar beneden gericht - al speurend naar een prooi – op de grond een veldmuis?. Zijn hele vogellichaam volop in beweging - tegen de wind in, die met ongelijke krachtstoten – zorgt voor onbalans tijdens de “biddende” vlucht. Een ‘vlucht’ kenmerken is doorgaans zijn staart, die houd hij slank-gestrekt achteruit. Maar nu is zijn vrij lange staart tevens een hulp - door deze volledig “ijswafel” te spreiden – om ‘dood’stil te hangen in het winderige luchtruim. Dat hij zo stil hangt - in de lucht - komt, doordat de stootvogel in werkelijkheid ‘tegen’vliegt met dezelfde snelheid als de wind hem of haar achteruit duwt. Dan opeens laat hij zich een stuk naar beneden zakken en dan nog een stukje. Heeft hij een prooi in zijn vizier?. De torenvalk jaagt op veldmuizen - geholpen door zijn kijk op Uv-licht – ziet hij de urine plaatsen in de looppaden van de verplaatsende muizen. Dan hoor ik een vrij harde klap op de grond – de torenvalk pakt een muis. Slaat zijn vleugels als een paraplu over de gevangen prooi. Zit even stil – hakt een paar keer met zijn kromme snavel op de prooi in – en vliegt op. Iets verderop land hij met zijn prooi in de klauwen op een weidepaaltje die in een rij staan. Maak een foto en zie later thuis dat het een forse prooi is. Dan begint de maaltijd, scheurt het vlees - met zijn gele kromme snavel met snijrand - in stukjes van de muis. Zo, is dit de eerste maaltijd van vandaag ? Hoeveel geluk zal hij vandaag nog krijgen met het vangen – van een prooi of is dit routine om te overleven?. De torenvalk voorheen onze meest algemene roofvogel 38 cm groot, die thans vrij schaars dreigt te worden. Ook hij staat op de Vogelbalans - ‘Early Waring’ lijst - die onlangs is samengesteld door Sovon. Bij mij in de ‘weide’ omgeving zijn - in het voorjaar - door de plaatselijke vogelwerkgroep torenvalk nestkasten geplaatst. Heb gehoord dat dit broedseizoen enkele van deze half-opennestkasten succes vol waren. Enkele streeknamen voor de Torenvalk zijn: muizenvanger, paalvalk, rode wiekel, roodvalk, windwanner, klampvogel en de Engelsen zeggen Kestrel. Ook heeft de torenvalk familie nog een kleinere soortgenoot; de Kleine torenvalk (Falco naumanni). Die leeft in Zuid-Europa, - rondom de Middellandse zee - en op de Balkanlanden. Deze is bijna 30 cm groot, – met meer lichter grijs, op de kop en een bandstreep in de vleugels – man en vrouw zijn iets kleiner dan de torenvalk. Ze zien er qua tekening bijna zo uit als het mannetje van de torenvalk, maar heeft een ongevlekte rug en vleugels. Het vrouwtje is nauwelijks te onderscheiden van het vrouwtje van de torenvalk. In Nederland zijn enkele (onzekere) waarnemingen – van 2013 - bekend van een overvliegende Kleine Torenvalk. Gebruik de link; informatie i.v.m. het plaatsen van een torenvalk nestkast; http://www.treeport.eu/upload/files/Torenvalk.pdf