Scholekster, Bonte Piet in Nationaal landschap.

Nu bladerend in het boek "Op de grens van land en zee" (1969), samengesteld door Jan van de Kam. Verhalen over kustvogels en leefomstandigheden, samenstelling en vorming van het natuurrijke Waddengebied. Een fascinerend landschap. De Waddenzee grenzend en liggend aan de noordelijkste provincies tussen en rondom de ‘zeven’ eilanden. Nederlands grootste en meest ongerepte natuurgebied. Verder uitstrekkend, langs de kustlijn van Noord Duitsland tot aan Esbjerg Denemarken. Een boek met veel foto's -allen uitgevoerd in zwart-wit- gemaakt door dé natuurfotograaf. Prachtige detailfoto's van steltlopers, en grote 'vluchten' scholeksters. Jan van de Kam zijn leven lang bezig met het fotograferen en filmen van natuur en landschap. Uren lang doorbrengen in een kleine schuilhut, later thuis komend met –nu historische beelden, van hoe het wad was- het beste resultaat.
De scholekster een vrij opvallende zwart-wit gekleurde vogel met oranje rode snavel. Zelf ken ik de scholekster als een van dé algemeenste broedvogels van het kustlandschap -de Wadden maar ook van het Deltagebied- strand en duinen. De laatste decenniën steeds vaker voorkomend -broeden in het binnenland- op weide- en ‘zandige’ landbouwpercelen. Vaak in het ‘zicht’ zittend in het pas omgeploegde bouwland. Nog net een klein broedterreintje toegewezen gekregen, in de bewerkte landbouwakker. Gespaard gebleven door hulp en inzet -van de plaatselijke leden van de vrijwillige weidevogelbescherming- toegepaste nestbescherming. Soms ook broedend op ‘steenachtige” bodem en op vegetatie- en grinddaken. Uitzonderlijk is het broeden van een scholekster boven op/in oude ingewaterde deels verrotte boomstammen of weidepalen, hoog boven het maaiveld. Wanneer alle jongen uit het ei gekropen zijn, gaan de ‘nestvlieders’ na ca. twee dagen met hun ouders de ‘hort’ op. De eerstejaars scholeksters hebben een bruin/zwart verenkleed en gelijk nog geen geheel oranje/rode snavel maar wel een duidelijke zichtbare witte keelband. Het zijn grappige, koddige drukdoende, luidruchtige vogels die een enorme keel op kunnen zetten. Als je ze in broedtijd het nest nadert kunnen ze op je af komen stormen, begrijpelijk! De roep die je in het voorjaar vaak hoort –achter elkaar aan (over)vliegend- is dan: “te-piè, “te-piè, “te-piè dikwijls overgaand in een rollende fluittoon.
De laatste jaren gaat het niet goed met de scholekster(paren), de aantallen lopen terug dat wijzen de Sovon tellingen uit. De scholekster kan 40 jaar oud worden. Voor de goede instandhouding van de soort, wordt het benodigde aantal jongen -bij lange na- niet gehaald. "Landelijk zitten we gemiddeld nauwelijks op 0,2 jong per broedpaar. De reproductie is al jaren slecht, maar de laatste tijd gaat het erg hard achteruit. Het aantal scholeksters is nu met 65.000 tot 90.000 broedpaartjes nog niet de helft van de aantallen 20 jaar geleden!"
In het boek "Op de grens van land en zee" (1969) staan twee tabellen, resultaten van de algemene wadvogeltellingen. Het aantal scholeksters bedroeg op 23 aug. 1963 > 163.000 ex. en eind dec. 1966 >201.000 ex. Beide resultaten zijn -in die tijd- gepubliceerd in het tijdschrift ‘Limosa’.
Voedsel voorziening: Toch is de mens voor een groot deel verantwoordelijk voor de teruggang. Scholeksters eten 's winters schelpdieren, bij voorkeur mosselen en kokkels en in tijden van schaarste nonnetjes. Door de mossel- en kokkelvisserij zijn de droogvallende mosselbanken echter verdwenen en nam ook het aantal kokkels enorm af. Inmiddels is de mosselvisserij op droogvallende zandbanken grotendeels verboden en mag er alleen nog handmatig op kokkels worden gevist. Herstel is echter onvoldoende en moeizaam. Ook de exotische schelpdieren -die van ver komen en binnengebracht worden- in het basis leefmilieu hebben invloed op en maken deel uit van de veranderende voedselsamenstelling voor wadvogels.
Meer lezen over de steltlopers van het wad? klik op de link van METAWAD: http://www.metawad.nl/