Pestvogel

Pestvogels in Noord Holland.
De Pestvogel is een opvallende verschijning met bovendien een prachtig verenkleed. Niet elk jaar kunnen we van deze gekuifde noordelijke gasten genieten. Ze worden doet voedselgebrek in het noorden naar onze contreien gedreven. Hun voorkomen heeft dus een invasief karakter, oftewel het is een invasievogel. Het eerst worden ze gezien aan de kust, vaak door trektelposten. De opnamen die hier bij gaan zijn in IJmuiden genomen, maar ze zijn ook in Alkmaar en Petten gesignaleerd en vele andere plaatsen. Vroeger dacht men dat deze mooie vogel de pest zou kunnen verspreiden. Aan dit misverstand heeft hij nu helaas wel zijn naam te danken. De Engelse naam Waxwing is veel beter gekozen. De Friese naam Side sturt (zijdestaart) komt waarschijnlijk uit het Duits. De volwassen vogels hebben behalve een mooie kuif ook wasachtige rode aanhangsels aan hun vleugelpennen hangen, vandaar hun naam Britse naam. De jonge vogels 2 kj hebben nog geen rode punten. Ze zijn zo groot als een spreeuw, hebben een gele vleugelrand en ook een gele staart-eindband, die bij het vrouwtje wat smaller is. Het geluid dat ze maken is maar zacht , maar is het best weer te geven als dat van een belletje. Ze hebben een zwarte keelvlek. In hun Scandinavische zomerverblijf eten ze insecten en noten. Hier foerageren ze vooral op bessen van Meidoorn, Lijsterbes, Mispel en met voorkeur de zwarte bessen van de Liguster. Ook de (giftige) Gelderse Roos wordt niet versmaad. In de winter komen ze vaak als klein groepje voor tot grote groepen van tientallen exemplaren. In IJmuiden zat een groep van 22 exemplaren, twee dagen later telde ik er nog 18. Vroeger had de Pestvogel (Bombycilla garrulus) de status van dwaalgast, maar de laatste vijf jaar zijn ze elk jaar nog in Nederland gezien, soms maar enkele maar dit jaar zijn het er honderden. Dus goed opletten, want ze kunnen overal opduiken.
w.g. otte Zijlstra