Pauw, blauwe imponerende pronkvogel.

Wanneer je een willekeurige vogelgids openslaat en zoekt - naar Pauw (Pavo cristatus) - in de index, dan kom je hem vaak niet tegen. Soms staat de pauw vermeld bij de exoten - vogel of dier van uitheemse herkomst - dat in onze streken terechtgekomen is en zich in sommige gevallen hier gevestigd heeft. Zo staat de vogel wel vermeld als individuele waarneming in het boek: ‘de avifauna van Limburgse vogels’. Deze middelgrote hoenderachtige imponerende blauwe pronkvogel, kom je wel regelmatig tegen in dierenparken, kasteeltuinen of in groenrijke buitenverblijven. Naast deze kleurvariëteit is er ook nog de Groene pauw (Pavo muticus). Ze vallen binnen de grote familie van de fazantachtigen (Phasianidae). Nu in het (begin)voorjaar brengt hij zijn kleurrijke verenkleed weer in conditie, om straks weer menig pauwen vrouwtje – in een kleurloos bruinig verenkleed gestoken - te verleiden. Deze foto van de pauw”haan” gemaakt in een park - in het vroege ochtend (zon)licht - laat zien de uitbundige kleurenpracht van zijn gevarieerd getekend en geschikt verenkleed. De siervogel heeft een verenkroontje op de kop, en een lange sleepstaart die waaiervormig kan worden rechtgezet. Om veel indruk te maken bij de vrouwtjes zet hij tijdens de balts regelmatig zijn indrukwekkende ogenrijke staartveren uit, als een parabool. Ook zijn er witte (albino) pauwen, waarbij het verenkleed van man- en vrouwpauw onderling bijna gelijkend zijn. Alleen wanneer de man zijn staarttooi uitzet, zie je dat hij de ‘pasja’ is. Overdag struinen en hangen ze rond de gebouwen, om het voedsel van hun gading te vinden. Van nature eten pauwen zowel plantaardig als dierlijk materiaal. Hoofdvoer zijn granen en (onkruid)zaden - en als bijvoer, speciale voerkorrels - voor siervogels. Tegen de avond zoeken ze het hoger op om - in dichte boomkruinen - te overnachten, eveneens gelijkend op fazanten die dat ook doen. Veilig afgeschermd van predatoren en de grond, verzekerd van een veilige en rustige nachtrust. Ruim 4000 jaar geleden bereikte de pauw via Mesopotamië Europa. Oorspronkelijk werden de siervogels - vanwege hun schoonheid - in parken en tuinen gehouden, maar al gauw werd gebraden pauw een culinair statussymbool. Daarnaast (ca. 1900) waren de veren zeer gewild als 'droogboeket' of versiering van dameshoeden. Pauwen komen voor in oeroude volksverhalen, daarin horen pauwen bij de liefde en bij de goden. Veel mensen geloven dat het geluk brengt een pauwenveer te vinden. De pauw leeft in het wild in de oerwouden van tropisch Azië en in de Afrikaanse regenwouden in het stroomgebied van de Congo.
Pauwen zijn regelmatig de inspiratiebron van menig kunstenaar. Regelmatig zie de pauw als hoofdonderwerp - al dan niet afgebeeld, met uitgewaaierde pronkstaart - gebruikt voor een schilderij, beeldend kunstwerk of (glas)plastiek. Op schilderijen uit het vroege verleden zie je vaak pauwen afgebeeld als onderwerp van een jachttafreel. De schilder Melchior d' Hondecoeter, c. (1636-1695) is een klassiek realistische schilder van vogels en jachttaferelen. bekijk de schilderijen, via de web link: http://explore.rkd.nl/nl/explore/images?query=&filters%5BRKD_algemene_trefwoorden%5D=kip&filters%5Bkunstenaar_kwalificatie%5D%5B%5D=Hondecoeter%2C%20Melchior%20d'
Ook zie je dat de pauw al jaren staat afgebeeld in het moderne logo van het Amerikaans televisie- en radionetwerk de National Broadcasting Company, NBC TV Network. Ook de Dag ‘pauwoog’ vlinder heeft zijn naam te danken, aan zijn zichtbare “pauwen”ogen op zijn beide voor- en achtervleugel. En dat ik nu - “zo trots als een ‘pauw’ moet zijn” - om deze foto en verhaal te plaatsen op mijn foto blog is aan de Vroege Vogels lezers.