Een (on?) welkome gast

Onze vijver ligt pal achter het terras. Vol in het zicht. Jaren geleden kregen we wat kleine wildvangvisjes, die lang konden overleven en zich voortplanten, in de verder visvrije vijver.
In de loop der tijd nam de geplante waterlelie dermate proporties aan dat er geen water meer ter zien was. In september hebben we daar rigoureus verandering in aangebracht.
Het duurde even, voordat het water weer kristal helder was. Maar het resultaat was ernaar.
Wij blij en ... een ijsvogeltje "blij". De afgelopen maand kwam het exemplaar op de foto dagelijks, soms meerdere keren, op visite.
En niet zonder resultaat. De visjes zijn inmiddels vermoedelijk allemaal verdwenen.
En de ijsvogel dus ook!