Heremietibes

Zeer zeldzaam

Zo'n zeldzaamheid niet ver ver van je huis (Barlage-Barkhoorn er komen fotografen van ver op af) en dan aardig scherp op de foto.


De heremietibis of kaalkopibis (Geronticus eremita) is een ernstig bedreigde vogel uit de familie van de ibissen en lepelaars (Threskiornithidae). Hij komt nog slechts voor in Zuidwest-Marokko en Turkije.
Verspreiding en bedreiging
Tot in de zeventiende eeuw kwam deze ibis voor in Frankrijk, Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk en ook in Spanje, Noord-Afrika en West-Azië. Mede door de intensieve jacht is hij erg zeldzaam geworden; de soort broedt alleen nog op enkele plekken in Marokko en Turkije. In 1940 waren er in Marokko nog 38 kolonies en in 1953 leefden er aan de Eufraat ook nog zo'n 1300 vogels, maar deze aantallen zijn drastisch teruggelopen. In Syrië is deze ibis vrijwel volledig uitgestorven. In 2009 leven nog ongeveer 500 vogels in Marokko. In dat jaar geeft Albert II van Monaco veel geld uit aan bescherming van de ibis.
Onder meer in Oostenrijk probeert men de vogel weer uit te zetten. Dat wordt bemoeilijkt doordat de jonge vogels geen aangeboren neiging hebben om in de winter naar het zuiden te vliegen. Zij leren dat normaal gesproken van de ouders. De trek is echter noodzakelijk, omdat in de Alpen 's winters te weinig voedsel te vinden is. Door de vogels met de hand op te voeden, zien zij een mens als ouder. Als deze met een ultralight vliegtuigje in de herfst richting zuiden vliegt, vliegen de jongen mee en kunnen zo leren waar rust- en voederplaatsen zijn.
Kenmerken
De heremietibis wordt zo'n 70 tot 80 centimeter groot. Hij is grotendeels zwart met een paarse gloed op de vleugels. De vleugels en staart zijn lang, de lange rode snavel is omlaaggebogen. Achterop zijn kop en nek heeft hij een kuif en kraag van lange veren. De naaktroze kop is kaal met lange zwarte nekveren. Juveniele vogels hebben een donkere kop, een grijze snavel en grijze poten.
Broeden
De kaalkopibis broedt op steile kliffen en rotsen. Het nest bestaat uit stro en gras en ligt in een spleet in de rotsen. In maart of april worden 2 tot 4 blauwachtige, bruin gespikkelde eieren gelegd. Beide ouders broeden in 27-28 dagen de eieren uit. Ook zorgen beide ouders voor de jongen, die nog 46-51 dagen in het nest blijven. Heremietibissen zijn geslachtsrijp op een leeftijd van 5 tot 6 jaar.
Voedsel
Het voedsel van de heremietibis bestaat uit insecten, wormen, amfibieën, reptielen en kleine zoogdieren.
bron Wikipedia