Wilde hyacint, Bluebells paars/blauwe deken.

Terwijl ik vanmorgen nog even kijk naar de foto’s die ik gisteren gemaakt heb, gaan m’n gedachten gelijk terug naar die natuurbelevingen in de historische kasteeltuin. Een zachte bries steekt op en de zilver/bruine vliesjes van de beukenbladerenschilletjes die om het frisgroene blad zat waaien op. Gelijktijdig hoor ik het geluid van gierzwaluwen, ik kijk omhoog en zie een koppeltje langs de daken van het kasteel scheren en zie nog net dat er één onder een openstaande dakpan vliegt. Dus daar heeft de vogel een plekje gevonden om z’n na generatie groot te brengen. Even later wandel ik naar de Hoftuin dan sta ik midden op een tuinpad, tussen keurig aangeplante bloemen- en plantenvakken. De aanwezige hovenier is bezig om het onkruid tussen de planten weg te halen. Dit werkje zal regelmatig moeten gebeuren anders groeit het zo dicht dat de planten die bijna aaneengesloten staan geen groeiruimte hebben. Denk bij mezelf; dan is een wilde natuurtuin wel wat gemakkelijker om bij te houden. Even verder op zit een schilderes te schilderen op doek met olieverf. Het tafereel wat ze aan het schilderen is een uitsnede van de in de verte bloeiende bosrand, met kastanje, rode- en groene beuk. De op de voorgrond in bloei staande fruitbomen steken mooi af, bij de achtergrond. Loop even verderop langs een beukenhaag de insecten- en vlindertuin in, alleen het Bont Zandoogje vliegt er rond. Bij de ingang van het kasteelpark staan infoborden met verschillende afbeeldingen van wat in het park groeit of rondvliegt waaronder een foto van de Kleine IJsvogelvlinder (Limenitis camilla. Speciaal voor deze vlindersoort is bij de heraanleg van de kasteeltuin aanpassingen en voorzieningen genomen met als doel zijn biotoop te verbeteren. Dan zie onder de haag de wilde hyacint in bloei staan, een groot aantal planten in bloei staan bijeen. Pak m’n camera met telelens; zak door men knieën en hou de camera in een lage positie bij de grond en stel het beeld scherp op de bloemtrosjes en druk af. Als je van dicht bij kijkt zie je dat de bloemtrosjes bestaan uit meerdere paars/blauwe kleine klokjes. De wilde hyacint of boshyacint (Hyacinthoides non-scripta, synoniem: Scilla non-scripta) is een plant uit de aspergefamilie (Asparagaceae). De geurende bloemen zijn buis- tot licht klokvormig en hebben gele helmknoppen. Alleen de uiteinden van de tepalen (bloemdekbladen) zijn teruggebogen. De bloemen zijn trosvormig gegroepeerd, en hangen naar een zijde. Witte exemplaren worden vaak aangetroffen. Roze vormen zijn zeldzamer. De favoriete standplaats is in loofbossen. De plant vermeerdert zich door zaadvorming en vegetatief door bijbolletjes. In Nederland treft men de Hyacintplant vooral aan in binnenduinen, kasteeltuinen en –parken, en zelfs zag ik ze staan in de bloemrijke wegberm die langs het fietspad lag, toen ik voldaan naar huis terug fietste.