Struikheide, aaneen … ééén paarse gloed.

Op dit moment van schrijven, regent het al een geruime tijd. Ook vannacht hoorde ik het geluid van de regen en het weg stromende water in de dakgoot. Nu in de schemer kijk ik door de kleine ruitjes van de tuindeuren de tuin in, zie de regendruppels slaan tegen het glas. Een lange periode van zomerse dagen voortdurend water te kort, kun je nu overal aflezen van de bladeren van beplanting en bomen. Ook bij mij in de tuin zie je dat de droge periode de vitaliteit van de planten heeft aangesproken. Kijk nu, bijvoorbeeld naar de kamperfoelie bijna kaal geen blad, alleen op dit moment nog maar een uitbundige rode bessen dracht. Vele bladeren bewust laten vallen, lijfsbehoud om deze droogte periode te overbruggen. Het regenwater spoelt het stof af van bloemen, planten en bomen en straks zie je weer de opfleurende kleuren. Nu op dit moment staat de heide in volle bloei, een landschap met overwegend een paarse gloed. Onlangs nog behandeld in de dagelijkse nieuwsbrief “Natuur in Beeld” De heide bloeit. Het paars kleurende heideveld bestaat voornamelijk uit twee soorten; struik- en dopheide. Struikheide heeft trossen of pluimen van licht- of donkere paarsrode bloempjes. Ieder bloempje met twee paar piepkleine schutblaadjes, zit aan een heel kort takje. De blaadjes zijn naaldvormig en liggen als dakpannen over elkaar. De andere heidesoort is gewone dopheide (Erica), groeit graag in de wat nattere delen van het heide veld. De overhangende rozerode bloempjes hangen in trosjes, aan de top van een ruw behaarde steel. De bekende heideplant “Erica” kent vele variaties en kruisingen, ook bloeien diverse soorten in de tuin zomer en winter. In de jaren 60 en 70 werden ze met vele kleuren geplant in de “Mien spoorbielzen Ruys “ tuin. Dit leverde de bekende tuinontwerpster Mien Ruys de naam “Bielzen Mien” op. Ook het gebruik van de uitgewassen grindtegel komt uit de ideeënkoker van Mien Ruys. Een buitenbeentje in het heideterrein is de Kraaiheide groeiend op moerassige en drassige plaatsen. De kraaihei of kraaiheide (Empetrum nigrum) is een groenblijvende struik, die behoort tot de heifamilie (Ericaceae). De kraaihei komt van nature voor op het noordelijk halfrond. De naam heeft de struik te danken aan het feit dat de vruchten door kraaien gegeten worden en die zo voor de verspreiding van de zaden zorg dragen. De vruchten zijn eetbaar, maar niet erg smakelijk. Door de vele bloemvorming aan de drie heidesoorten komen vele insecten en bijen op de nectar en honing af. Imkers plaatsen dan vaak gezamenlijk de bijenkorven in deze periode op de heide. De honingbij peuteren dan massaal en met hartenlust in de heidebloempjes. Heide in landschapsgebieden moet je onderhouden. Heideplanten zijn gevoelig voor uitdroging en lange doorgroei. Door de heide af te branden, te plaggen of door schapen te laten begrazing treed vernieuwing op. Vroeger werd de heide afgeplagd, en werden de plaggen gebruikt voor bodembedekking in de potstallen. In het voorjaar werd de verrijkte grond met mest uitgestrooid op de landbouwakker. Zo ontstaan door jaren achtereen van opbrengen de “bolle” akkers.