Muurleeuwenbek

Aangenomen wordt dat de plant uit Kroatië en/of Noord-Italië afkomstig is. In West- en Midden-Europa nestelt de plant zich vooral in de spleten van oude bakstenen muren. Waarschijnlijk is hij in dit gebied als tuinplant verwilderd.
Muurleeuwenbek prefereert beschaduwde, vochtige plaatsen zoals verweerde muren en zerken van oude graven. Oude dijkbeschoeiingen en kademuren zijn ideaal, omdat het water de temperatuurschommelingen, waar deze plant een hekel aan heeft, beperkt. Ook is de benodigde hoge relatieve luchtvochtigheid hier gegarandeerd.
De plant vormt veel lange stengels, die regelmatig wortel schieten. Hierdoor kan de plant zich behalve door uitzaaiing ook vegetatief vermeerderen.
De bloem buigt na de bloei naar binnen, waardoor de zaden naar binnen vallen en in spleten tussen stenen in het donker kiemen. De kiemen van de plant werden tot de 17e eeuw ook gebruikt voor het maken van vruchtensap als bindmiddel.