Grote Wederik

Grote wederik, of Gewone wederik, Lysimachia vulgaris L., hoort tot de Sleutelbloemfamilie. De meerjarige soort staat op natte, matig tot voedselrijke bodems in grasland, ruigten en lichte loofbossen op natte bodem. Ze staat vaak samen met Grote kattenstaart.

De planten van Grote wederik zijn behaard en hebben een rechtopstaande stengel die tot anderhalve meter hoog kan worden. De langwerpige bladeren staan nu eens tegenover elkaar, dan weer in kransen van drie of vier, vaak aan een en dezelfde plant. De wortelstokken vormen ondergrondse uitlopers, waarmee de plant zich op locatie kan uitbreiden. Staat de Grote wederik dicht aan het water dan kunnen er zelfs uitlopers het water in groeien. De wortelstok van die planten is dan sponsachtig wat erop duidt dat er lucht via de wortelstok wordt aangevoerd.

De bloeiwijze, die zich in de zomer ontwikkelt, is een pluim, waarin de gele bloemen staan. Zowel de vijf kelkslippen als de vijf kroonbladen zijn met elkaar vergroeid. De gele kroonbladen hebben meestal aan de voet een bloedrode vlek en aan de bovenzijde klieren. De 3-5 mm lange kelkslippen hebben een rode, bewimperde rand. De helmdraden zijn niet alleen met de kroonbladen vergroeid maar tot halverwege ook met elkaar en dragen oliekliertjes.

De bloemen worden bezocht door insekten die voor de bestuiving zorgen. De na bevruchting uitgegroeide doosvrucht opent aan de top met vijf kleppen.

In de gematigde streken van Europa en Azië vind je de Grote wederik tot in Japan toe. In ons land is de soort algemeen op natte, matig voedselrijke bodem en/of een hoog gehalte aan organische stof in de grond. Je komt de soort niet of bijna niet tegen in het zeekleigebied, de Waddeneilanden en in het brakwaterveengebied van Noord-Holland. (Flora van Nederland).