Dalkruid

Een meibloem met twee bladeren. Dat is de letterlijke vertaling van de wetenschappelijke naam, Maianthemum bifolium.

Dalkruid is 10 tot 20 centimeter hoog. Met zijn wortelstokken kan hij echter flink uitbreiden en een groot oppervlak van de bosbodem bedekken. Het is een vaste plant, elk jaar kun je hem op dezelfde plek tegenkomen op beschaduwde plaatsen op vochtige tot vrij droge, matig voedselarme grond.

De bloempjes staan in een tros. Ze zijn wit en bestaan uit vier bloemdekblaadjes. Als de bloemen uitgebloeid zijn ontstaan er in het najaar bessen. Deze zijn eerst donker en gespikkeld, maar bij rijpheid worden ze rood. De bessen zijn giftig. De bladeren verdwijnen in de winter en dan is dalkruid even helemaal onzichtbaar.

De bladeren van dalkruid zijn mooi van vorm, hartvormig met kromme enigszins parallel lopende nerven. Meestal zijn er twee, bij uitzondering drie bladeren aan de stengel. De vorm van de stengel is opvallend, deze loopt als een soort zigzag. Van de zijkant kun je dat goed zien.

Bron: natuurfotografie