Giftig

Het bilzekruid.
De gehele plant is zeer giftig. De belangrijkste gifstoffen zijn de zogenaamde tropane alkaloïden scopolamine, hyoscyamine, atropine. De vergiftigingsverschijnselen zijn een opgezwollen buik en hevige krampen. Hierop volgt eerst verlamming en ten slotte de dood.) is een één- of tweejarige, 0,3-0,6 m hoge plant uit de nachtschadefamilie (Solanaceae).
De stengel is kleverig. De bladeren zijn langwerpig en grof golvend getand. De onderste bladeren zijn stengelomvattend en de bovenste smal en gesteeld. De wortel is spoelvormig.
De trechtervormige bloem is vuilgeel van kleur en violet geaderd. De bloemen staan in de bladoksels. De vrucht is een circa 1,5 cm lange, klokvormige doosvrucht, die bij rijpheid openspringt. Deze wordt door de kelkbladen omvat. Het zaad is grijsbruin en tot 1 x 1,3 mm groot. De zaden verspreiden een krachtige en karakteristieke geur wanneer ze worden geplet. De oude volksnamen dolkruid en malwillempjeskruid wijzen op de hallucinogene werking van de plant.

Bilzekruid was in de oudheid en de middeleeuwen een zogenaamd heksenkruid en een ingrediënt van bereidingen van heksen, zoals de zogenaamde heksenzalf.[2] De dichtbundel Bilzenkruid van Jac. van Hattum (1939) verwijst naar dit aspect.
Bron: Wikipedia.