Ruimte 2

Bloeiende heide, een blauwe wolkenlucht en de contouren van de grafheuvels ,
te herkennen aan de glooiing in het landschap.
Vorming van de stuwwal:
Het begon allemaal in de voorlaatste ijstijd, het Saalien. Vanuit Scandinavië had zich een ijskap gevormd die zich uitstrekte tot wat nu het Gooi is. Voor het front van de ijskap werd de onderliggende bodem opgeduwd, zodat de stuwwallen van het Gooi en de Utrechtse Heuvelrug ontstonden. Aan de bodemopbouw van de Aardjesberg is te zien dat dat ijsfront hier niet stil stond. Nadat de stuwwal was gevormd trok het ijs zich tijdelijk terug. Dit hing waarschijnlijk samen met een periode van enkele eeuwen met minder sneeuw of een hogere temperatuur. Vervolgens was er een fase waarin het landijs zich opnieuw uitbreidde, over de bestaande stuwwal heen.
Keileem op de stuwwal:
Na de ijstijd had de stuwwal ter hoogte van de Aardjesberg de vorm van een vrij vlak gelegen plateau gekregen. Bijzonder is dat de bodem van dit plateau bestond uit zogenaamd keileem, dat was ontstaan onder de ijskap. De bestaande bodem was onder het ijs vermalen, samengeperst en vermengd met zand, leem en keien, die het ijs op de reis vanuit Scandinavië had meegebracht. Keileem komt veel voor in lagergelegen gebieden die overdekt zijn geweest door de ijskap, maar keileem op stuwwallen is zeldzaam in Nederland.
Beheerder: Goois Natuurreservaat.