Melchisédech

Thévenot studeerde astronomie, fysica, medicijnen en magnetisme en toonde in de jaren 1660 aan dat atmosferische schommelingen iets te maken hadden met menselijke en dierlijke ademhaling. Tussen 1658 en 1661 voerde Thévenot experimenten uit met capillariteit en de sifon. Hij stelde verder voor om citroensap te gebruiken als medicijn voor diverse aandoeningen, en siroop van de ipecac als remedie voor dysenterie.

Kort vóór 2 februari 1661 vond Thévenot de waterpas uit, die hij vulde met alcohol, en aan een stenen liniaal met een vergrootglas bevestigde.[2] Binnen een jaar liet hij de details van zijn uitvinding aan anderen zien, waaronder Robert Hooke uit Londen en Vincenzo Viviani uit Florence. Er wordt soms gezegd dat de waterpas in het begin van de 18e eeuw nog niet veel werd gebruikt, maar Adrien Auzout had aan de Académie Royale des Sciences in 1666 geadviseerd om Thévenots waterpassen mee te nemen met de expeditie naar Madagaskar. Het is erg waarschijnlijk dat deze waterpassen in Frankrijk in gebruik waren, lang voor het einde van de eeuw.