Pluimvoetbij, en een lugubere waarneming.

Vanmorgen; vroeg schuif ik de gordijnen opzij die voor de tuindeuren hangen, en kijk langs de dwarrelende sneeuwvlokken de tuin in. Twee “boek”vinken vliegen op en een koolmees pakt nog een zonnepit uit de birdfeeder. Zag ook nog net dat vier sijzen naar beneden vliegen, even later drinken ze uit de tuinvijver. Ook de twee staartmezen komen weer langs, dezelfde vogels van afgelopen dagen, die “ene” met de kortere staart is ook present, nog net genieten van de laatste restjes vetbol. De vogels hebben mazel dit koude voorjaar, normaal ruim ik de voederspullen op als de lente begint. Terwijl ik uit het raam vóór kijk naar de sparrenboom die bij de buren in de voortuin staat, zie ik nog net een foeragerende goudhaan een spinnetje op pikken die tussen de naalden zat. Dan is het tijd voor een uitgebreid paasontbijt. Daarna trek ik mijn wandelschoenen aan. Vandaag maak ik een wandeling door een natuurgebied gelegen in het dal van de Dommelvalei. Tijdens de gemarkeerde wandeling loop ik over een hoog gelegen mul geel zandpad, over gebleven uit de tijd dat de heidegebieden werden ontgint, dat later in het seizoen hét biotoop is voor graafbijen. De aanliggende akker aan eenzijde van het zandpad is pas geploegd, tot aan het enkele prikkeldraadje! toe. Vind het een bedreiging voor het historische prachtige biotoopje met merkplanten en waarden. Waar ik de zomerdag het buntgras, de blauwe knop (staat op de Rode Lijst) zie, en de verschillende soorten graafbijtjes. Overal zie je dan de kenmerkende zandhoopjes die verraden dat op verschillende plaatsen graafbijen een nest in de grond hebben gemaakt. De geplaatste foto van de pluimvoetbij heb ik vorig jaar in juli “geschoten”. De pluimvoetbij is een bijensoort die algemeen voorkomt in open, zandige terreinen, vooral op binnenlandse heiden en stuifzanden en in de kustduinen, maar ook in steden. De soort nestelt graag in grote groepen aan de rand van zandpaden of onder plaveisel. Een groep bestaat uit een groep individuen, die zich onderling kunnen voortplanten. De nesten gaan vaak meer dan een halve meter diep de zandbodem in. Stuifmeel en nectar worden uitsluitend op composieten verzameld, vooral die met lintbloemen, zoals havikskruid, echt bitterkruid en wilde cichorei. Bij het verzamelen van het stuifmeel komen de pluimen aan de poten goed van pas. Met de volumineuze 'pluimvoet' kan de bij grote hoeveelheden stuifmeel vervoeren. Doorlopen, verder met de wandeling, even later loop ik langs een oude “dode” Dommelarm. Maar dan een lugubere ontdekking. Op het pad liggen de resten van een tot op het bot toe opgegeten karkas van een ROERDOMP!. Alleen de snavel/kopschedel, ruggegraat en poten zijn achter gebleven. Denk dat door de lange winter en ijs op het water deze roerdomp door voedsel gebrek verzwakt is, en een gemakkelijke prooi was voor een predator. Terwijl ik de waarneming invoer op een site, zie ik dat er een foto van de vondst is geplaatst door een tweede waarnemer. Wat voor de ene vogel deze winter/voorjaar; mazzel is, is voor de andere vogelsoort het einde.