Paardenbijter

De Paardenbijter is een behoorlijk forse libel. Het volwassen mannetje heeft een bruin borststuk, met daarop een paar gelige strepen. Het achterlijf is bruinzwart met vele blauwe ringetjes. Hij lijkt heel veel op het mannetje van de groene glazenmaker, die de zijkant van het borststuk niet bruin, maar groen heeft en die groter is. Ook het mannetje van de zeldzame zuidelijke glazenmaker lijkt sterk op het mannetje van de Paardenbijter, maar hij heeft een licht borststuk en het blauw is veel feller, vooral ook de ogen zijn felblauw. Liefhebbers kunnen een Paardenbijter ook nog herkennen aan de vleugeladers: de zogenaamde anale cel is drieledig. Het vrouwtje is gemakkelijker te herkennen aan het hoofdzakelijk bruine achterlijf met kleine gele en zwarte vlekken en ringen. De Paardenbijter wordt zo'n 63 mm lang en de spanwijdte kan oplopen tot zo'n 85 mm.
De Paardenbijter is een sterke vlieger die vaak ver van het water voorkomt en regelmatig gezien wordt in park en tuin. Je ziet hem veel jagen aan bosranden en bij struiken. Mannetjes vormen vaak een territorium. Andere mannetjes worden daaruit geweerd, vrouwtjes echter zijn welkom. Voor het paren vormen mannetje en vrouwtje een paringswiel of tandem. Dat gebeurt meestal in struiken, ongeveer op onze ooghoogte. Soms jagen Paardenbijters in groepen, vooral boven grasland. Omdat ze snel en veel vliegen en vaak weinig rust nemen, zijn ze niet altijd even gemakkelijk te fotograferen. Toch loont het om ze in de gaten te houden, want een rustend dier laat zich vaak goed voor een fotosessie benaderen. De Paardenbijter is in geheel Nederland zeer algemeen. Waarschijnlijk worden 's zomers onze eigen Paardenbijters nog aangevuld met trekkers uit Zuid-Europa. Gardensafari.