Brandnetelmot, microvlinder; foeragerend op Late Guldenroede.

Al in 1767 bracht Linnaeus, deze vlinder al op naam. Deze vlinder behoord tot de microvlinders, een groep van ca. 1400 soorten. De spanwijdte, lengte gemeten van vleugelpunt tot vleugelpunt, is 10 tot 15 mm. Om te zien hoe klein deze mini vlinders zijn, heb ik ter vergelijk ook een doodskopzweefvlieg Myathropa florea mee op de foto gezet. Schatting zo op het oog, een derde deel van de lichaamslengte van de zweefvlieg?. Wie goed kijkt naar de foto ziet op de bloemen aar 7 microvlinders. Deze groep van ‘kleine vlinders’ of ‘micro’s’ wordt wetenschappelijk aangeduid met de term microlepidoptera, zie ook de website www.microlepidoptera.nl . De gele pluimvormige bloemen waarop deze insecten zitten is de Late guldenroede, kan een plantlengte van 50 tot 150 cm bereiken. De gele polygaam lintbloementjes (zowel mannelijke- als vrouwelijke geslachtsorganen) richten zich met talrijke hoofdjes naar boven. Groeiplaats van de Late guldenroede is oorspronkelijk Noord-Amerika. Nu in tal van landen in West-, Midden- en Zuid-Europa ingeburgerd. De plant groeit overal in het landschap; op vochtige natte voedselrijke- en zonnige plaatsen. Ook favoriet in tuin, reservaat of park deze insecten aantrekkelijke nectarrijke plant. In onze tuin bij mijn ouderlijke huis stond de plant ook. In de zomer kwamen tal van dagvlinders: Kleine vos, Atalanta, koolwitjes etc. op de gele bloemen af. Door ze te vangen met een jampotje konden we ze goed bekijken, even later lieten we ze weer los de vrije wereld in. Herinnering aan mijn jeugdige verjaardagen eind augustus staat de plant in bloei. Op mijn verjaardag werd mijn stoel versiert met deze plant. Staat mij nu nog bij dat de geur van de gele bloemen geen roos was. Op dit moment is een aanvullend artikel te lezen op de website www.natuurbericht.nl over de uitheemse guldenroeden.