Honingdauw

Mier smult van de honingdauw die bladluizen achterlaten.
Voor een aantal dieren is honingdauw als voedsel van groot belang; sommige soorten mieren leven zelfs in symbiose met luizen. De mieren beschermen de luis tegen vijanden als lieveheersbeestjes en zuigen het voedselrijke goedje op als tegenprestatie. Sommige soorten brengen de luizen zelfs ondergronds om ze daar in kamertjes te houden als echte 'veehouders'. Ook veel soorten wespen houden van honingdauw en laten de luis ongemoeid. Een aantal bijensoorten leeft uitsluitend van honingdauw, en de 'honingdauw-honing' die wordt geproduceerd is donker van kleur en duurder dan normale honing uit nectar. 'Dennenhoning' bestaat voor het merendeel uit honingdauw. In 'dennenhoning' zit altijd een hoeveelheid melezitose. Het gehalte is afhankelijk van de stofwisseling van de boom (het floëemsap) en de enzymatische omzetting door de verschillende luizensoorten. Zo zou de luis Cinara laricis veel melezitose vormen. Door het hoge gehalte, soms meer dan 10 - 12 %, aan melezitose kristalliseert de honing al in de honingraat en is daar dan moeilijk uit te halen. Deze honing wordt wel melezitose- of cementhoning genoemd.