Grote beer, “gewoon” op de deurmat en rondvliegende ransuilen.

Afgelopen week "ondergedoken" op een groene natuurkampeerterrein in Noord Friesland, ca. 7 min. fietsen naar het wad. Los van internet en andere media, gewoon omdat er geen Wi-Fi voorhanden was. Nu wel veel tijd over voor het kijken naar de aanwezige (weide) vogels en het landschap met een scala aan kleurige wolkenluchten. Wanneer je over de plompe zeedijk klom en je keek richting noord over het wad, zag je de vuurtoren van Ameland met regelmaat de lichtsignalen uitstralen. De volgende morgen vroeg liep ik richting het sanitaire blok en keek ongemerkt naar de rubberen deurmat die voor de ingang van het gebouw lag. Mijn oog viel gelijk op een zwart-witte vlinder die in een van de grote mazen was gekropen. Het had er meer van weg, dat de vlinder weg was gekropen in een aanwezige eierdoos zoals die gebruikt wordt in een vlinderlichtval. De vlinder voorzichtig bevrijd uit die kwetsbare positie met meer het idee van; straks wordt de vlinder beschadigd of plat getrapt. Even later bekijk ik de vlinder eens goed en kom tot de ontdekking dat ik een Grote beer op m'n vinger heb. Na de in vrijheid stelling gelijk nog enkele foto's van de prachtige vlinder gemaakt. De zwart-witte crème vleugels met rood roze onder vleugels en blauwachtige zwarte stippen contrasteren. De Grote beer is een dag actieve nachtvlinder uit de familie van de spinneruilen, het is een nachtvlinder die voorkomt over heel Nederland. Hij lijkt op het eerste gezicht veel op de Spaanse vlag. (Een foto met bijschrift al eens eerder geplaatst op mijn foto-blog). Het is een grote vlinder met een spanwijdte van 50-70mm. De vlinder komt voor in een grote verscheidenheid aan biotopen en is vrij algemeen. De vlinder vliegt in één generatie per jaar van juni tot en met augustus. De naam van de vlinder verwijst naar het uiterlijk van de rups. Die is namelijk een sterk behaard met een vacht als een beer. Ook het borststuk kent een dichte donkerbruine beharing. Wanneer 's avonds de Grote beer (niet het sterrenbeeld) en andere nachtvlinders tot leven komen, zien we ook twee Ransuilen (adult en jong) over en rondom het campingterrein vliegen op zoek naar prooien. In de avondschemering vliegen de uilen geruisloos over het grasveldje met tenten naar een boomtop, ook buitenom zie je ze, een boomkruin inschieten. Al volgend met mijn lichtgevoelige vogelkijker zie ik dat er een in een es zit, geruisloos springt de ransuil van de tak, waarop hij net geland was, naar een lager hangende tak. Even later laat ze zicht heel stil uit de boom (klauwen naar voren gericht) vallen, landend bovenop een prooi. Dan vliegt ze weg van die plek naar haar voedsel bedelend jong. Regelmatig hoor je hun roep, zowel laat op de avond als midden in de nacht. Ook produceren ze het kenmerkende "blafende" geluid, gelijkend opdat van een keffende hond. De andere morgen hoor je de verhalen van mede kampeerders over de aanwezige "luidruchtige" vogels (ransuilen). Het is maar net wat luidruchtig is, het zijn en blijven natuurgeluiden. Vele van ons, zijn die natuurgeluiden niet meer gewend omdat de natuur soms te ver van ons is afkomen te staan. Als voorbeeld; de onlangs door Vroege Vogels uitgezonden reportage over de vroedmeesterpad in een niet nader te noemen woonwijk in Amersfoort. Ook zelf zo'n ervaring mee gemaakt; een aantal jaren terug op een Franse camping in de streek Bourgondië. 's Avonds tegen de schemer begonnen de vele vroedmeesterpadjes te "netwerken". Al roepend naar- en tegen elkaar, het was een geblieb van je welste, de hele nacht door. De andere morgen zelf happy, opgewekt en met het paddenroep geluid nog op het netvlies. Ben ik in de loop van die dag, tijdens een gesprek van alle dag, eens voorzichtig gaan vragen aan een aantal omliggende kampeerders of ze ook de "blieb"geluiden van de vorige nachten hebben gehoord. De leukste antwoorden kreeg ik te horen, een reactie was; dat de kinderen ter plaatse wel erg vaak, veel en te lang een bepaald computerspelletje speelden. Nu zijn het de nieuwkomers, die hun voetstappen gezet hebben over dezelfde deurmat waarop ik de Grote beer vond, die tijdens een gesprek ingaan op-/en vragen stellen; welke uilensoort er die nacht heeft rondgespookt op het groene natuurkampeerterrein.