Gewone goudoogdaas

Een daas bijt meestal niet meteen maar zoekt eerst een geschikt plekje (dat heb ik gemerkt). De beet van de goudoogdaas is voelbaar, maar niet zo pijnlijk dat iedere beet wordt opgemerkt en wordt dan ook vaak overdreven. Op de bijtplaats ontstaat na enkele uren tot dagen vaak een jeukende zwelling door een allergische reactie op de lichaamsvreemde stoffen die de daas inspuit om het stollen van het bloed tijdens het zuigen tegen te gaan. Evenals bij steekmuggen zuigen alleen de vrouwtjes bloed, maar waar de mug een steeksnuit gebruikt, heeft de daas vlijmscherp snijdende monddeeltjes waarmee ze een klein wondje in de huid maken, waarna het bloed wordt opgezogen. Ze kunnen zelfs door dunne kleding heen snijden om bij de huid te kunnen komen. Hoewel het dus pijnlijk klinkt, is zelfs de beet van de grotere runderdaas minder pijnlijk dan de steek van bijen, hommels, of wespen die een gif inspuiten welke een aanhoudende pijn veroorzaakt. De beet is dan ook niet bedoeld als wapen en is meestal eenmalig, tenzij de daas wordt gestoord tijdens haar maaltijd. In dat geval zal ze hardnekkig een nieuw plekje zoeken en opnieuw bijten.
(Wiki)