Toch nog in mei

Deze meikever liet jammer genoeg niet de prachtig geveerde voelsprieten zien.
Had het te druk met blad vreten.;-)

De meikever is met een lengte tot 3 centimeter een middelgrote soort, de kleur van de dekschilden en de poten is kastanjebruin. Het gehele lichaam is voorzien van een fijne, witte beharing en de segmenten van het verder zwarte achterlijf hebben aan weerszijden driehoekige witte vlekjes. De antennes hebben een oranje kleur en eindigen in een langwerpige verdikking. Deze bestaat echter uit verschillende lamellen die eenmaal uitgewaaierd duidelijk zichtbaar zijn en worden gebruikt bij het zoeken naar voedsel of een partner. De meikever staat bekend als een belangrijk plaaginsect, omdat de larven schade kunnen toebrengen aan door de mens geteelde gewassen. De larven eten wortels van planten en kunnen een verwoestende uitwerking hebben op moestuinen en gazons. De volwassen kevers eten bladeren en kunnen als ze in grote aantallen voorkomen een boom volledig kaalvreten. De volwassen meikever heeft een voorkeur voor de eik, maar leeft ook wel van andere soorten bomen. De voorkeur voor eik blijkt dan vooral in Nederland, want in België, meer bepaald in Vlaanderen komt de meikever bijna uitsluitend voor in streken waar men veel beuken aantreft. De kever is in de regel niet zo schadelijk als de larve, al zijn er enige uitzonderingen bekend. Toen er nog geen bestrijdingsmiddelen waren, veroorzaakte de kever veel schade aan de gewassen en vormde zo een serieuze bedreiging voor de voedselvoorziening. Na de komst van insecticiden in de twintigste eeuw is de kever veel zeldzamer en in sommige streken is de soort volledig uitgeroeid. De meikever komt voor in grote delen van Europa, en is vooral te vinden op open plekken in bossen, bosranden en open velden met gras als begroeiing.