Distelboktor, intieme in stekelige omgeving.

In het vorige foto weblog verhaal, heb ik verteld over de vele insecten die ik gezien en gefotografeerd heb, waaronder de vele méér stippelige lieveheersbeestjessoorten en de ontmoeting met de distelboktor. Wanneer je een groot insect ‘op de plaat zet’ valt het me regelmatig op dat sommige insectensoorten –wanneer je te dicht bij komt- zich ineens als ‘dood’ gedragen en zich dan tussen het gebladerte door, op de grond laten vallen. Nu plaats ik deze macro foto opname van een ‘intieme’ stelletje distelboktor, in een stekelige akkerdistel Cirsium arvense die zorgdragen voor het nageslacht. Wanneer ik deze boktorsoort zie, associeer ik ze gelijk aan een steenbok. Hun lange zwart/witte tasters en houding doen me denken aan het zoogdier de steenbok Capra ibexn. Alleen zit ik nog met het feit, dat de boktor zes poten heeft en een steenbok maar vier! Hebben hun ontdekkers c.q. naamgevers ook dezelfde vergelijking getrokken -op het moment van ontdekken van de soort- en bij het geven van de verschillende soortennamen. Boktorren hebben als volwassen kever (imago) een langwerpig lichaam en sprieterige poten. Ze zijn vaak decoratief en mooi gekleurd. Wat ze vrijwel altijd onderscheidt van andere langwerpige kevers. Ze hebben sterk getande monddelen. De lichaamslengte varieert van 0,3 tot 15 cm. De boktorren familie bestaat uit meer dan 33.000 soorten. Alle boktorsoorten hebben een verschillende opvallende (decoratieve) tekening en of kleurrijk patroon. Alleen hun lichaamsvormen zijn nagenoeg allemaal van dezelfde opbouw, langgerekt lichaam en sprieterige poten. Boktorren hebben voor de meeste mensen bij het horen van hun naam een bepaalde negatieve bijgedachte. Dat zij hele kavels vol met naaldbomen en/of houten gebinten van woningen of gebouwen aankunnen vreten. Met als gevolg dat jaren later –wanneer de houtenbalken het begeven- het verval intreed. Vele soorten boktorren zijn naar mijn weten niet zo agressief. De enige bekende soort waarover iedereen negatief over spreekt en deze bestrijden is de huisboktor Hylotrupes bajulus. De huisboktor is een houtaantastende kever die zich voornamelijk tegoed doet aan het spinthout (het zachte hout tussen de bast en het kernhout) van naaldbomen, zoals vuren, grenen en dennen. Wanneer je het grove boormeel ziet -kan dat het teken zijn- dat er actieve larven aanwezig zijn. De huisboktor komt in heel Nederland voor. In Nederland is de huisboktor de schadelijkste drooghoutboorder. De huisboktor moet niet verward worden met andere boktorsoorten die tot de nathoutboorders behoren en o.a. in openhaardhoutblokken voorkomen. Vaak heeft u dan te maken met de veranderlijke boktor Phymatodes testaceus. Deze boktorsoort is -van kop, hals tot het uiterste lichaamspuntje- mooi roodbruin gekleurd en heeft zes zwart sprieterige poten en twee zwarte tasters. Ze leggen bovendien alleen maar eitjes op de schors van dood hout, niet op het hout zelf. Maar bij mij -in de houtopslag- is van al het aanwezige (brand)hout het meeste schorsloos. Dus leven en laten leven denk ik dan.