Boomkikker, Mediterrane soort niet gelijk aan Europese.

De boomkikker wordt vaak als een aaibare soort gezien. Een fotogeniek amfibie, mede door zijn houdingen –goede klimmer- en leefstijl in zijn 'situatie' biotoop. De boomkikker is een warmte minnende soort -één die graag een zonnebad neemt- ver van het water. Boomkikkers zijn veel beter in staat om vochtverlies door verdamping tegen te gaan, dan andere kikkersoorten. Aan het topje van elke teen hebben ze een plat bolletje zitten. Deze ‘hechtschijfjes’ niet verwarren met zuignapjes. Bij aanraking met een oppervlak geven deze hechtschijven vocht af, waardoor de kikker als het ware blijft plakken. Mede daardoor kunnen ze goed klauteren -over de scherpe doornenstengels- in de aaneengesloten braamstruwelen zonder zich daarbij te bezeren. Even later rusten ze dan uit in de zon, op braamtakken en/of de gekartelde bladeren. Door hun fel groene huidskleur en rustig gedrag, vallen ze amper op in het braamstruweel, wanneer je er bij toeval langs loopt. Bij dreigend gevaar laten ze zich ‘pardoes’ tussen de braambladeren door naar beneden vallen.
Vroeger waren boomkikkers heel gewoon in het kleinschalige landschap. Jaren terug ging het fout met de boomkikker, door het verwoesten van hun biotoop. Sinds enkele jaren zijn herintroductie projecten voor de boomkikker opgestart. Gelijktijdig en geholpen door herinrichting van kleinschalige landschap- en beekprojecten. De rechtgetrokken beken kregen weer de 'ruimte' om hun onvoorspelbare ‘bochtenloop’ weer voort te zetten en kikkerpoelen werden aangelegd. Braamstruwelen groeiden weer aan tot ondoordringbare 'rasters' en zo kregen de boomkikkers hun ‘natuurlijke’ zonnebanken terug. Nu kan je op verschillende plaatsen in Nederland op zwoele zomeravonden de boomkikker weer uren lang horen “kekkeren”.
De Meridiaanse boomkikker (Hyla meridionalis ) de zuidelijke soort, die afgebeeld is op foto, leeft in o.a. in de Carmargue (F). De bruinzwarte zijstreep vanaf de kop langs het ‘leerachtige’ lichaam stopt voor de voorpoten, terwijl deze streep bij de inlandse of Europese boomkikker (Hyla arborea), doorloopt tot aan de aanzet van de achterpoten. Ook het 'kwaakgeluid' die deze 'gifgroene' soort in ‘koor’ kan produceren is luider en feller dan bij de onze, maar het ultieme zomergevoel is er niet minder om.