Lefgozer

Bij een kleine, nog overgebleven waterplas, - zelfs de Zumpe ontkomt niet aan de droogte - sprongen alle kikkers weg... Behalve deze lefgozer, die ik tot ca 3 m. kon benaderen.

De bastaardkikker (of middelste groene kikker) is geen echte soort, maar een hybride die oorspronkelijk ontstaan is uit een kruising tussen poelkikker en meerkikker. De nakomelingen uit paringen van bastaardkikkers onderling zijn nauwelijks levensvatbaar. In uitzonderlijke gevallen kunnen bastaardkikkers zich echter, via triploïdie, ook zonder poelkikker of meerkikker succesvol voortplanten. )(Bron: Nederlansesoorten.nl)

De bastaardkikker is te herkennen aan de meestal lichtgroene kleuren, een lichte streep op de rug, witte buik en langs de flanken rijen bruine of donkergroene vlekjes. Mannetjes blijven kleiner dan vrouwtjes en hebben knobbeltjes op de poten waarmee ze de vrouw tijdens de paring makkelijker vast kunnen houden. Deze soort blijft kleiner dan de meerkikker met maximaal 12 centimeter en komt nooit ver uit de buurt van een waterbron vanwege de sterkere gebondenheid aan water. (Bron: Wikipedia).