Wat fijn dat je er bent!

Ik wel.

Gelukkig is daar Ben de Vlugt! Ben is directeur van de Anninkschool, een openbare Montesorrischool te Hengelo. Zoals bijna alle Nederlandse basisscholen zijn ze ook daar in deze tijd aan het repeteren voor de slotmusical van groep 8. In het script van dit jaar kwam een heterostel voor, maar de kinderen vonden het toepasselijker als het een homostel was. Het bleek zelfs geen enkel probleem twee jongens te vinden die de rollen wilden spelen. (Ik hartje de groep achters in Hengelo van 2018! Kwam daar vroeger maar eens om.)

Maar! Ik citeer nu het smakelijke artikel uit regionale krant Tubantia:

Toen directeur Ben de Vlugt daarover hoorde, realiseerde hij zich dat dat problemen zou kunnen opleveren. Eén van de kinderen in de klas komt uit een gezin van Jehova’s Getuigen. De Vlugt: ‘Ik weet hoe mensen van dit geloof hierover denken. Je mag wel homo zijn, maar je mag het niet praktiseren. Ik achtte dus de kans zeer groot dat het bewuste meisje niet meer mee zou mogen doen met de musical, als we dit erin zouden laten. En mijn uitgangspunt is dat álle kinderen bij dit afscheid van school moeten zijn. Daarom heb ik besloten dat we de musical spelen volgens het oorspronkelijke script, met een man/vrouw stel.’

De directeur (ik weet dat hij Ben heet maar ik zie de hele tijd Diederik Ebbinge in zijn rol van Anton voor me) heeft geen contact met de Jehova-ouders gehad. Hij wist hoe ze erover zouden denken, en heeft er met de leerlingen over gepraat: ‘Ik heb ze uitgelegd dat ik ontzettend trots ben dat ze uit zichzelf die homorollen erin hebben gebracht. Dat is waar wij als school voor staan: “Iedereen doet mee, iedereen mag zijn zoals hij is.” Maar ik heb ze ook uitgelegd dat er in Nederland mensen zijn, die daar anders over denken en dat ik ook die mening wil respecteren. Ik respecteer iedereen en daarom was dit geen gemakkelijke beslissing. Ik voelde me net koning Salomo uit de Bijbel, die een onmogelijke keuze moet maken. Maar de belangrijkste overweging was voor mij dat alle kinderen kunnen meedoen. Dat is mijn verantwoordelijkheid als directeur van deze school en dat heeft de doorslag gegeven.’

‘IK VOELDE ME NET KONING SALOMO UIT DE BIJBEL.’ Ik hóór het Anton zeggen.

Lieve Ben, ik proef uit je woorden dat je denkt hiermee een wijze beslissing te hebben genomen die recht doet aan ieders gevoelens. Dan wil ik je vragen tijdens de grote vakantie (tijd zat) toch nog even rustig over het volgende na te denken:

Je runt een openbare school. Openbaar. Dat betekent: voor alle gezindten, niet gehinderd door religieuze regels. Je leerlingen, al helemaal aangekomen in 2018, laten zien dat homoseksualiteit (iets waar je níet voor kiest) er mag zijn. Jij laat zien van niet. Omdat religie (iets waar je wél voor kiest) kennelijk hoger in de rangorde van mogelijke kwetsbaarheid staat.

Gefeliciteerd Ben, dat het een meisje met Jehova-ouders betreft. Was het een moslima, dan had je het hele land, Kamervragen en een varkensvleesbarbeque van de vrienden van Pegida op het schoolplein gehad.

Nu heb je alleen een boos stukje van mij. En jongens en meisjes die twaalf zijn in 2018, maar die jij leert dat voor sommige mensen de jaren 50 nooit voorbij hoeven gaan.

Door: Claudia de Breij