Nederland was nog niet klaar voor San Holo

Hij stond twee keer op Coachella en tourt al jaren de hele wereld over, maar eigenlijk is de 27-jarige San Holo (echte naam Sander van Dijck) pas sinds zijn  show  op Lowlands bekend bij het grote publiek in Nederland.  Sanders debuutalbum album1 verscheen vorige maand. De plaat kwam op één binnen in de iTunes electronic charts van de Verenigde Staten, Canada en Nederland en op nummer zeven in de Billboard electronic chart. 

Sander vertelt aan de telefoon over het airbnb-huisje in Los Angeles waar hij zes maanden vertoefde, zijn liefde voor badderen en waarom hij rappers geen 50k betaalt voor een feature.

BNNVARA: Hé Sander, hoe gaat het?
San Holo: Goed. Afgelopen week had ik een show in Amerika en ik zit nu in Toronto om mijn nieuwe tour voor te bereiden. De tour gaat van start na ADE en tijdens de shows zal ik veel tracks van mijn nieuwe plaat  album1  spelen. Ik ga optreden met een Ableton-set en allemaal nieuwe lichteffecten, ik heb er heel veel zin in.

Er moet heel veel op je afkomen. Hoe ziet een dag in jouw leven er nu doorgaans uit?
Vorige week zat ik in Maleisië voor een Azië-tour. Ik heb geen huis op dit moment. Ik leef in hotels en airbnb's. Aan de ene kant is dat mooi, maar ik ben ook vergeten hoe het is om normaal ergens te wonen en thuis te komen. Dat is al heel lang niet meer gebeurd. Mijn leven is echt veranderd. Het doet mentaal wel iets met je als je altijd onderweg bent. Het is mega druk, maar ik heb een goed team. Wat ik doe om tot rust te komen? Ik probeer elke avond in bad te gaan om een momentje voor mezelf te hebben. Ik heb wel een huis in Nederland, maar daar zit familie in dus als ik thuis ben slaap ik bij mijn moeder of bij vrienden. Eigenlijk ben ik nooit langer dan een week in Nederland. Behalve tijdens ADE maar dan ben ik een week bezig met optreden. Je zult me niet horen klagen. Dit is mijn werk en dan ga je ervoor. Mensen denken dat het één groot feest is, dat dacht ik vroeger misschien ook wel. 

Je nieuwe plaat wordt heel goed ontvangen. Wat doet dat met je?
Het is geweldig als je album goed verkoopt en dat mensen lovend reageren. Je hoopt daar stiekem wel op, maar het is niet mijn doel geweest om een commercieel succesvolle plaat te maken. Mensen zijn lekker aan het luisteren, dat gevoel is heel rewarding. Niemand kan me dat meer afnemen. Het is een behoorlijk instrumentaal album. Niet een makkelijk popalbum voor de radio, maar ik krijg toch die support en radioplay en dat is heel tof. 

De sound van album1 is anders dan je eerdere werk, wilde je per se iets anders maken?
Dat is wel mijn grootste drive als muzikant: iets maken wat ik nog niet gehoord heb. De scene vernieuwen, dat wilde ik bereiken met  album1 . Ik heb lang als gitarist voor en in bandjes gespeeld. Op een bepaald moment ben ik voor mezelf begonnen als San Holo. Mijn solowerk is super elektronisch en heel ver weg van het gitaarwereldje. Ik gooide veel akkoorden, synthesizers en kleuren in de muziek. Ik zeg niet dat ik dé grondlegger van die sound ben, maar steeds meer mensen gingen dat vier jaar geleden ineens doen. Ik heb het dan over melodic base music met mooie akkoorden. Dat voelde in het begin heel vet, want ik deed toen voor m’n gevoel iets nieuws. Nu doen David Guetta en Martin Garrix het ook. Dat is geen sneer naar die jongens, want ik respecteer hen als artiesten volledig. Ik voel me gewoon niet comfortabel om te doen wat anderen al doen. Ik wil iets eigens doen. Ik heb m’n gitaar erbij gehaald en deze proberen te incorporeren in m’n elektronische sound en dat is  album1  geworden. 

Is het moeilijk om in deze industrie je eigen weg te gaan?
Na jaren in de muziekindustrie word je wel gevormd. Je gaat denken: misschien moet ik het iets meer zus of zo maken, want dat doet het goed op de radio. Je gaat veel denken aan streams en aan je merk. Dat is een destructieve manier van werken en denken.  album1  is honderd procent wie ik ben, ik heb geen concessies gedaan. Dat is ook wat ik als muzikant wil uitdragen. De luisteraars voelen dat het echt is en waarderen dat. Als er maar tien mensen waren die het vet vonden was het ook goed. Dat vind ik waardevol, meer dan dat de radio mijn muziek support. De meeste vreugde haal ik uit iets maken wat ik zelf mooi vind.

Komt het succes van album1 voor jou als een verrassing?
Het leuke is dat ik twee jaar geleden best wel een hit had met het nummer  Light . Toen hebben best veel labels interesse getoond, ook nog een major label. Zij geloofden niet in  album1 -  ze waren op zoek naar de pure hits. Dus gingen we het zelf doen. Heel tof dat het dan wordt opgepikt en dat je berichten krijgt dat het mensen raakt. Ik had het succes niet per se verwacht, niemand eigenlijk. Maar hoe mooi is het dat het dan zo uitpakt? 

Hoe zou je de sound op album1 omschrijven?
Bij EDM denken mensen gelijk aan een hele plastic, hoekige en gepolijste sound. Het is vrij klinisch. Ik wilde daar heel graag meer organische elementen aan toevoegen. Het is wel dansmuziek met een opbouw zoals bij EDM, met veel energie, maar op een indie-achtige manier. Mensen reageren op het album en noemen het Post-EDM of Indie-M. Wat wel in mijn hele oeuvre hetzelfde is is de emotie. Mijn muziek is een soort happy en sad tegelijk. Niet super blij of super droevig, het is nostalgisch en melancholisch. Emoties zijn eigenlijk niet uit de drukken in woorden, maar ik hou van muziek die een klein beetje pijn doet.

Je bent voor de opnames van album1 in een airbnb in Californië gaan zitten. Was het bloed, zweet en tranen om de plaat af te ronden?
Ja. Het album afmaken was heftigste periode uit mijn leven. Muzikaal gezien dan, je hebt te maken met deadlines en ik had nog shows lopen in die periode. Ik stond op Tomorrowland terwijl ik in mijn hoofd bezig was met het afmaken van de plaat. Op sommige momenten zat ik hele nachten door te werken. Het heeft mijn leven honderd procent geabsorbeerd voor half jaar. Los van twee Coachella-shows en een paar andere shows hebben we daar onafgebroken gezeten. Ik heb alles in vliegtuigen gemixt. Het voelt heel lekker dat het nu af en uit is.

Waarom ben je niet gewoon in een studio gaan zitten?
Ik hou niet van studio’s. Het zijn ruimtes gecreëerd om te creëren. Ik wilde iets recents maken en het album dus in vrij korte tijd opnemen. De muziekindustrie gaat heel snel, maar soms moet je een jaar wachten tot je een releasedatum krijgt. Dan is de sound alweer gedateerd. Alles is in een half jaar geschreven. De laatste maand dacht ik nog: het is té opportunistisch. Op een gegeven moment, een week voor de deadline, heb ik alle kicks van de drums nog veranderd. In die airbnb hebben we alles zelf neergezet. Een laptop, twee speakers op de keukentafel, microfoons en gitaren. Het was heel fijn om op te staan met een kop koffie en omringd te worden door vogels en de natuur. 

Vandaar ook de kolibrie op de hoes?
Ja! Die vlogen daar de hele tijd rond. Die airbnb was gewoon perfect. Hij staat in de straat Vestal Avenue, zo heet ook de laatste  track  op de plaat. We hebben een gitaarstuk opgenomen op een terras, op de achtergrond hoor je alle vogels zingen. Ik zat ook naar veel covers te kijken voor inspiratie en toen besefte ik: hoe meer erop staat hoe sneller je de hoes vergeet. De naam van het album is ook gewoon  album1.  Al het andere voelde voor mij pretentieus. Bij deze titel kunnen mensen hun eigen verhaal bedenken. En zeg eerlijk: wie heeft er een album dat zo heet? Haha. 

Nog iets met vogels: je runt naast San Holo je eigen label Bitbird. 
Ja klopt. Het album is ook uitgebracht op Bitbird. In vier jaar tijd is het label uitgegroeid tot een organisatie waar een heel team werkt. Het label wil ook innoveren, we maken alleen dingen die ons raken. We zijn echt iets aan het creëeren dat is gebaseerd op muzikaliteit en smaak. Geen gemaskerde dj’s en toeters en bellen. Gewoon kunst en zo hoort het. 

Hoe zijn de features op album1 tot stand gekomen?
Ik laat me graag inspireren en omringen door mensen die ik creatief waardeer. Één van m’n beste maten Rutger van Woudenberg woont in LA. Alles wat hij aanraakt klinkt mooi. Zelfs een gitaar van vijf euro. Hij is heel veel aanwezig geweest tijdens het opnemen van  album1  en staat ook onder zijn artiestennaam The Nicohlas op de plaat. Het mooie aan Rutger: hij is een gast uit Zoetermeer en de enige Hollander die ik om me heen heb in Amerika. Het is zo tof om alles met hem te kunnen delen. Ook mijn vriendin, ja zo mag ik haar inmiddels wel noemen denk ik, Yvette Young staat op de plaat. Zij was ook een grote inspiratiebron tijdens de opnames. In EDM, eigenlijk overal, zie je dat mensen features regelen. Ik had ook met allemaal populaire rappers kunnen werken. Het werkt zo: je kan elke willekeurige rapper, of wie dan ook, vijftigduizend betalen om een verse te doen. Maar ik wil gewoon mijn vrienden op de plaat.

Dit jaar stond je op Lowlands en je hebt net een  3FM megahit  gehad. Hoe verklaar je dat het nu pas gaat lopen in Nederland?
Ik denk dat de scene er nog niet was in Nederland. Je had Afrojack Martin Garrix, heel veel big room EDM en house. Maar een melodieuze trapscene was er niet. In Amerika wel. Nederland is ongeveer even groot als LA. In Amerika zijn er zoveel meer mogelijkheid om een niche groot te maken. Een niche in Nederland is niet met een niche van Amerika te vergelijken. Voor 10.000 man spelen is een niche in Amerika. Mijn muziek is hier niet constant op de radio zoals bijvoorbeeld Martin Garrix. Maar de liefde en waardering is er wel en dat is te gek, het begint nu te lopen. Volgend jaar sta ik weer op Eurosonic Noorderslag en ik doe sowieso nog één show in Nederland in 2019. Het was wel heel tof om op Lowlands te staan. Ik heb er echt van genoten. Het was top om het podium te delen met Sofie Winterson, mijn broertje op de blokfluit, mijn goede vriend Tim Hofman op de gitaar en Killer Kamal als surprise act.

Je hebt een vriendin, een plaat uit een tour die begint. Wat kan er nog beter in je leven? 
De mentale capaciteit hebben om meer aan mezelf te werken en goed voor mezelf te zorgen. Ik moet meer sporten en mezelf beter te onderhouden de komende jaren. Alles kan altijd beter, ik zou graag wat meer in het moment leven. Dat is wel een valkuil van me. Na de release van  album1  heb ik trouwens wel voor het eerst een volle week genoten. Ik was echt even trots op het nu. 

Tot slot. Hoe vond je de film Solo: A Star Wars Story?
Toevallig heb ik de film drie dagen geleden in vliegtuig gezien. Ik vond het vermakelijk. Dat is het. Pure nostalgie komt terug als je die films kijkt. Mensen noemen me al heel lang San. Toen zei iemand ooit: “San Holo.” Daar is het toen bij gebleven. Ik had nooit gedacht dat het allemaal zo zou opblazen.