Kirsten (35) heeft een polyamoureuze relatie: 'In het begin was het totaal onbekend'

‘Tien jaar geleden werd ik verliefd op mijn vriend, twee jaar daarna ook op een vrouw.’ Theatermaker Kirsten van Teijn (35) heeft een relatie met een man én een vrouw. Hoe ziet dat er voor haar uit?

Het is bijna Valentijnsdag; de dag van de liefde. Hoe ziet die dag eruit als je jouw leven met meer dan één partner deelt? Dat vragen we een aantal mensen.

‘In 2016 ontmoette ik mijn vriendin op een theaterfestival waar we samen werkten. Mijn vriend hielp toen ook mee. Hij zag het gebeuren en zei: “Jij bent hartstikke verliefd op die vrouw.”’

Voor Kirsten was dit ontzettend verwarrend; niet alleen was ze verliefd geworden op een extra persoon, ook was ze voor het eerst verliefd geworden op een vrouw. ‘Mijn vriend gaf mij direct de ruimte om dat uit te zoeken. Dat gaf aan hoe sterk onze relatie is. Omdat hij zo open-minded was en zij het ook met mij aandurfde, mocht ik dat onderzoeken.’ En dat deed ze. ‘Doordat er nooit iets stiekem is gebeurd en we direct in open communicatie konden praten over de situatie, kreeg jaloezie geen plek.’

Geheimhoudingsplicht
‘In het begin was ik mijzelf enorm aan het bagatelliseren toen we aan het zoeken waren naar een onconventionele liefdesvorm; ik dacht dat ik gek was en dat dit niet mogelijk was.’ Destijds was er nog ontzettend weinig te vinden over deze vorm van liefde. ‘Er waren geen series of films; het was totaal onbekend. Toen ik erin dook leerde ik voor het eerst het woord polyamorie. Ik had er 8 jaar geleden nog nooit van gehoord.’ In het begin liet Kirsten haar twee partners een geheimhoudingsplicht tekenen. ‘Ik schaam mij daar nog steeds voor. Het was allemaal zó nieuw; niemand mocht het te weten komen.’

‘De eerste paar jaar konden we deze nieuwe situatie in onze veilige bubbel ontdekken. Toen wij eenmaal zó steady waren met z’n drieën, vertelden we het de buitenwereld.’ Dit was voor Kirsten een dubbele coming-out: ‘Ik ben verliefd geworden op een vrouw én ik blijf bij mijn vriend.’ Kirsten zag hersenen kraken. Velen hadden geen idee dat een dusdanige relatie óók binnen de mogelijkheden viel. Maar dat deerde de drie niet. ‘Wij waren al zo ver in deze relatievorm, dat niemand daar meer tussen kon komen.’

De twee partners van Kirsten - die wel van elkaar houden, maar geen romantische relatie hebben – begonnen zich in de loop van de tijd iets af te vragen: ‘En wij dan? Wat mogen wij met anderen doen?’ Hierover gaat de nieuwe theatervoorstelling van Kirsten, getiteld Jaloezie is een bitch. ‘Ik had daar nog niet over nagedacht. Het maakte bij mij ontzettend veel los. Natuurlijk moet ik hen geven wat zij mij geven, maar makkelijk was dat niet.’ Haar vriendin werd uiteindelijk ook verliefd op iemand anders. ‘Ik liep tegen veel dingen aan en voelde écht dat jaloezie een bitch is.’

Omdat deze situatie voor Kirsten en haar twee partners compleet nieuw was, besloten ze naar een relatietherapeut te gaan die gespecialiseerd is in polyamorie en open relaties. Want hoe doe je zoiets? ‘Wij leerden dat mijn vriend en ik in deze relatie het kernkoppel zijn. Op het moment dat mijn vriendin erbij kwam, schoot ik omhoog in de driehoek; ik was nu de “schakelpartner”. Dat gaf voor mij zo veel inzicht.’

Als schakelpartner wisselt Kirsten tussen haar vriend en vriendin om te zorgen dat het in balans is. ‘In de eerste instantie dacht ik een soort managersfunctie te bekleden waarin alles fifty-fifty verdeeld moest worden, maar toen bleef er niets voor mijzelf over.’ Kirsten verdeelde zich over haar twee partners en vergat zichzelf. ‘Het heeft heel veel tijd gekost om tot een veilige vorm te komen. En daar moet je ook echt de tijd voor nemen; je kan jezelf niet in tweeën splitsen.’

‘Mijn vriend en ik woonden al samen. Toen ik een relatie kreeg met mijn vriendin, werd dat direct latten; ik ging bij haar op bezoek. Na een paar jaar voelden mijn vriendin en ik dat wij óók een thuis wilden bouwen samen, maar hoe doe je dat? We hadden wederom geen voorbeelden, dus we moesten zelf een vorm vinden waarin ik zowel met mijn vriend bleef samenwonen als met mijn vriendin.’ Omdat haar twee partners geen relatie met elkaar hebben, was het namelijk niet vanzelfsprekend dat Kirstens vriendin bij hen introk. ‘Sinds 1,5 jaar hebben wij ook een huis; het kan dus! Alles is in een vertraagde versie, omdat je niet de heteronormatieve volgorde kan afleggen.’

‘Ik ben vijf jaar geleden theater gaan maken over dit thema. Mijn eerste voorstelling was (S)EXPERIMENT. Opeens heb je like-minded mensen in de zaal: een zaal vol met mensen die allemaal aan het zoeken zijn binnen hetzelfde thema. Mensen die hun ouders meenamen om hen te laten zien hoe ze in elkaar steken, ouders die hun kinderen meenamen omdat ze hun kind erin herkennen, of mensen met een extra persoon in hun relatie maar die dit nog geheimhouden. Ik kom ook nog weleens tegen dat mijn publiek al veel verder is dan ik, haha!’

‘Dat vieren we met z’n drietjes! Ik zit heel erg te azen op een concert dat al uitverkocht is’, lacht Kirsten. ‘Maar anders gaan we naar de film.’ Andere feestdagen worden ook gezellig met zijn drieën gevierd en ook de vakanties worden samen doorgebracht: ‘Dan gaan we ook weleens een dagje apart op stap hoor. Het is superfijn dat het zo goed lukt met z’n drieën. In het huis waar ik met mijn vriend woon, is bijvoorbeeld ook een slaapkamer voor mijn vriendin.’

‘De enige zekerheid is dat alles altijd continu verandert. En ik kijk heel erg uit naar alles wat komen gaat! Het gaat continu over de gezamenlijke veiligheid; het is een kwestie van vormen naar nieuwe situaties en behoeftes.’