Jonge moslims over de ramadan: ‘Tijdens momenten van honger denk ik aan Allah’

De ramadan begint vandaag. Drie jonge moslims vertellen over hoe zij deze bijzondere periode beleven.

Rüveyda (26): ‘Voor mij betekent de ramadan een tijd van zelfreflectie en religieuze groei. Ik vind mijn innerlijke rust in deze periode. Het is een maand waarin ik mijn focus richt op het versterken van mijn relatie met Allah en het tonen van dankbaarheid. Dat we met alle moslims over de hele wereld vasten, geeft een gevoel van saamhorigheid.’

Enis (18): ‘De ramadan staat voor het creëren van een diepere band met mijn schepper. Ook is het een periode van warmte en dankbaarheid. De islam is voor ons, moslims, niet alleen een religie. Het is een manier van leven. Tijdens de ramadan vasten we, maar het is zoveel meer dan dat. We staan in deze periode bewust stil bij hoe goed we het werkelijk hebben. Dat we samen bijvoorbeeld kunnen wachten op een prachtige, vol gedekte tafel.’

Hande (24): ‘Gedurende de ramadan word ik meer bewust over het leven en hoe dankbaar ik moet zijn voor alle dingen die ik heb. Het is echt een periode om even stil te staan en te ‘brainstormen’ over waarom ik op deze wereld ben gekomen. Het is een periode van zelfontdekking. Nadat ik klaar ben met vasten, merk ik dat ik meer zelfbeheersing heb opgebouwd en dat ik ook vaker nadenk over de positie van bijvoorbeeld arme mensen.’

Rüveyda: ‘Een maand lang vasten wij van dageraad tot zonsondergang. Dit is een vorm van aanbidding die we uitvoeren. Daarnaast gaan we vaak naar de moskee. Verder besteed ik aandacht aan liefdadigheid en het helpen van anderen. Je kunt bijvoorbeeld iemand uitnodigen voor iftar (de maaltijd die je eet na een dag vasten, red.). Ook doneer ik geld aan het goede doel of aan de armen. Vorig jaar doneerde ik geld aan slachtoffers van de aardbeving in Turkije.’

Enis: ‘Een paar uur voor zonsopkomst eet ik met mijn gezin. Daarna breng ik mijn ochtend zo productief mogelijk door. Ik lees meestal de Koran. Maar ook ga ik naar de moskee, waar ik luister naar de imam die de Koran reciteert (het bijna melodieus voordragen van de Koran, red.). Ik bid normaal gesproken vijf keer per dag. Wanneer de ramadan begint komen daar extra gebeden bij. Deze gebeden zijn niet verplicht, maar wel aanbevolen. Ook focussen we ons op het verrichten van goede daden. Slechte daden als roddelen, schelden en liegen: daar stoppen we mee. En na de ramadan proberen we dit ook nooit meer te doen.’

Hande: ‘Ik zou het eigenlijk niet anders kunnen beschrijven dan gewoon ‘vasten’. Ik zou me meer willen verdiepen in het geloof, maar aangezien ik ook student ben en daarom weinig tijd heb vind ik dat lastig. Daarnaast bid ik ook veel, uit dankbaarheid voor God. Maar dit doe ik het gehele jaar door.’

Enis: ‘Tijdens de ramadan ga ik naar veel verschillende moskeeën. Een dierbare herinnering maakte ik in een grote moskee in Utrecht. Daar was ik urenlang met verschillende mensen aan het bidden - met mijn beste vrienden maar ook met onbekenden. Het mooie van onze religie is dat afkomst, achtergrond of klasse niet uitmaakt. Je bent samen aan het bidden en dat is wat telt. Het is prachtig om met zoveel mensen het geluk van de ramadan te delen.’

Rüveyda: ‘Eigenlijk is elke avond tijdens de ramadan mij erg dierbaar, wanneer ik samen met mijn familie het vasten verbreek. Vorig jaar deden een aantal van mijn niet-islamitische collega's een dag met mij mee. Het was een bijzonder moment om samen ons vasten te verbreken.’

Hande: ‘Een jaar terug ging ik op vakantie; dat was tijdens de ramadan, die viel in de zomerperiode. We gingen op reis met het vliegtuig met een kennis. Je hoeft wanneer je aan het reizen bent niet te vasten, maar toch wilde hij dit doen. We waren in het vliegtuig aan het kijken naar de zon die onderging. Op dat moment wisten we dat hij mocht eten. Die herinnering is me wel echt bijgebleven.’

Enis: ‘In het begin is het natuurlijk pittig om niet te eten en te drinken. Ik maak mijn dag zo productief mogelijk, waardoor ik er minder aan denk. Productiviteit hoeft trouwens niet altijd islamitisch gerelateerd te zijn. Tijdens de gehele ramadan toon ik extra inzet op mijn werk en op school. Ik span mij elke minuut van de dag in om het beste uit mezelf te halen. Tijdens momenten van honger denk ik telkens aan Allah, en gedenk ik hem.’

Rüveyda: ‘Mijn geloof, de islam, geeft mij kracht tijdens de ramadan. Dat helpt mij om door te zetten tijdens de moeilijke momenten. Ik vind troost en kracht in het gebed, het lezen van de Koran en het delen van liefde. Het herinnert me dat ik niet alleen ben en dat ik altijd op Allah kan vertrouwen voor kracht.’

Hande: ‘Wat mij kracht geeft is de vasthoudendheid die ik krijg vanuit mijn geloof en het besef dat ik dit niet alleen doe. Als je echt gelooft in het feit dat je op deze wereld bent voor een reden, dan wordt de last van het vasten weggedreven. Zodra je je verplicht voelt om te vasten gaat dat ook tegen je werken. Dat is eigenlijk met alles wat je doet zo.’

Rüveyda: ‘Een veelvoorkomende misvatting is dat de ramadan alleen draait om het vasten. In werkelijkheid is het meer dan dat. Het is een tijd van zelfreflectie, solidariteit, religieuze groei en het versterken van onze band met Allah. Daarnaast wordt er gedacht dat de ramadan alleen belangrijk is voor moslims. Maar het is eigenlijk een waardevolle periode waarin mensen van verschillende religies en culturen kunnen leren over vasten en zelfdiscipline.’

Enis: ‘Ik denk dat niet iedereen begrijpt waar de ramadan voor staat. Vaak wordt er gedacht dat wij vasten voor onze medemens met honger. Dat is natuurlijk een onderdeel ervan. Maar de essentie van de ramadan is een diepere band creëren met onze schepper. En daar komt een hoop bij kijken: bidden, het reciteren van de Koran, bewust zijn over goede en slechte daden én aandacht voor je medemens.’

Hande: ‘Mensen denken dat we ons onnodig laten verhongeren. Ik snap het ergens wel, maar het is natuurlijk niet zo. Allereerst is het je eigen keuze. Ik denk dat iedereen met gezond verstand alleen iets doet waar zij of hij achter staat. Ten tweede mag je tijdens zonsondergang weer eten tot zonsopgang. Van verhongeren is dus geen sprake. Het tijdsbestek tussen wanneer je wel en niet eet wordt alleen wat groter.’