J.K. Rowling noemt genderdysforie een hype. Hoe zit dat?!

In dit artikel worden de non-binaire of genderneutrale voornaamwoorden ‘hen’ en 'die' gebruikt. Wil je weten hoe je dit voornaamwoord zelf kan gebruiken en waarom dat belangrijk is? Lees dan dit artikel.

Harry Potter-schrijfster J.K. Rowling uit haar zorgen over de rol van gender binnen de jongere generatie en beweert dat jongeren in een ‘vlaag van genderdysforie’ operaties ondergaan waar ze later spijt van zouden hebben. Valentijn de Hingh geeft duiding. 

Al weken ligt de schrijfster van de wereldberoemde Harry Potter-reeks onder vuur. Eerder kreeg ze al een lading aan kritiek te verduren na het posten van een tweet waarin ze pleitte om niet de betiteling ‘mensen die menstrueren’ te gebruiken maar simpelweg ‘vrouwen’. Hiermee ondermijnt ze de positie van transpersonen.

Nu ligt ze weer onder vuur omdat ze opnieuw wordt verdacht van transfobie. De aanleiding: haar nieuwe boek ‘Troubled Blood’. De schurk in het boek is een man ‘die zich verkleedt als vrouw’. Volgens de recensent van The Daily Telegraph was de conclusie van Rowlings boek: ‘Vertrouw nooit een man in vrouwenkleding.’

Rapid-Onset Gender Dysphoria
Naar aanleiding van de commotie besluit Rowling een blog te schrijven waarin ze haar zorgen uit over de jongere generatie. ‘Rowling maakt zich zorgen over de toename van het aantal jonge mensen dat in transitie gaat’, leest De Nieuws BV-presenator Natasja Gibbs voor. ‘Ze vraagt zich af of ze dat wel om de juiste redenen doen. Ze heeft het over rapid-onset gender dysphoria’, voegt ze eraan toe. Deze term, kort gezegd ROGD, gaat uit van de gedachte dat genderdysforie (geslachtsidentiteitsstoornis) geen jarenlange sluimering is, maar een acuut gevoel dat in dezelfde snelheid waarin het kwam ook weer kan verdwijnen. Een soort modegril. ‘Als een soort vlaag’, aldus dj, schrijver, literatuurwetenschapper én Harry Potter-fan Valentijn de Hingh. Tien jaar geleden maakte De Hingh de transformatie van jongen naar vrouw, nu identificeert hen zich als non-binair. ROGD is een term gebaseerd op heel slecht onderzoek, volgens De Hingh. ‘De arts heeft voor deze studie alleen met ouders van transgenderpersonen gesproken. Voor een ouder, bij wie een transjongere uit de kast komt, komt dat natuurlijk heel erg uit de lucht vallen. Als je in diezelfde studie niet ook aan die jongeren zelf vraagt hoe lang ze al met deze gevoelens worstelen (…) dan kan ik me voorstellen dat zo’n idee als ROGD, waarbij het dus meer een vlaag is, snel gevormd is.’

'Haat'
De Hingh is niet de enige die de tekortkomingen van dit onderzoek onderstreept. Meer mensen uit de trans-community hebben Rowling gewezen op de zwakten van dit onderzoek. Rowling bestempelt deze reacties op haar beurt als ‘haat’, zoals zij die zelf ook heeft ontvangen de afgelopen tijd. ‘Wat ze er niet bij vermeldt is dat er argumenten zijn die dat onderzoek feitelijk weerleggen.’

Beïnvloeding?
Maar het wordt nog gekker. Rowling beweert dat ‘was ze jong geweest in het huidige klimaat, dat ook zij dan vermoedelijk misschien wel een lichamelijke transitie had overwogen', aangezien ze zelf vroeger als puber ook niet lekker in haar vel zat. 'Nou ja, wie wel?’, vraagt Natasja Gibbs zich af. Dat onderschrijft De Hingh ook. ‘Iedereen gaat weleens door een tijd waarin je lichaam vreemd voor je voelt. De suggestie is dan dat wanneer transgenderpersonen zo zichtbaar zijn om je heen - op Twitter, op YouTube, op televisie - dat je denkt: "Dat heb ik ook! Want mijn lichaam is nu ook vreemd voor mij." Maar dat is gewoon echt een heel ander gevoel dan genderdysforie; een onbehagen met de genderidentiteit of het lichaam waarmee je geboren bent.’

Behandelingen
De angst van Rowling is dat deze jongeren, voor wie verandering van hun genderidentiteit een modegril zou zijn, bij een genderkliniek binnen de kortste keren behandelingen zouden ondergaan. Maar zo werkt het niet, volgens De Hingh. ‘Die genderklinieken zijn er ontzettend op bedacht dat niet iedereen die daar aanklopt ook daadwerkelijk geholpen is met een medische transitie. Dus voordat je zo’n stap mag nemen in je transitie duurt dat vaak ontzettend lang. Daar gaan heel veel gesprekken en jaren overheen.’ De overtuiging, zoals Rowling die schetst, dat kinderen al op jonge leeftijd binnen de kortste keren medische ingrepen kunnen laten uitvoeren waar ze later mogelijk spijt van zouden kunnen krijgen is dus echt onwaar, volgens De Hingh. ‘Dat ligt een stuk genuanceerder.’