Is er te weinig aandacht voor Caribische Nederlanders in de toeslagenaffaire?

Een onevenredig aantal slachtoffers van de toeslagenaffaire bestaat uit gezinnen met een Caribische achtergrond. Waaronder Neumine Marshall. ‘Het leed is groot’, vertelt ze aan Natasja Gibbs in De Nieuws BV. 

‘Naar schatting zijn ongeveer 8000 van de 30.000 slachtoffers van de toeslagenaffaire Caribische Nederlanders, blijkt uit een artikel van Caribisch Netwerk’, vertelt presentator Natasja Gibbs in De Nieuws BV. Volgens letselschadejurist en belangenbehartiger van gedupeerden in de toeslagenaffaire Orlando Kadir komt het door institutioneel racisme.

Taboe
De cijfers verbazen Neumine Marshall, die onterecht is aangewezen als fraudeur. ‘Toen ik er middenin zat, had ik het gevoel dat ik de enige was. Maar daarna zag ik alles op het nieuws voorbijkomen en dacht ik: kijk, het is weer zover.’ Volgens Gibbs zou het deels komen door het taboe dat er binnen de Caribische gemeenschap heerst. Over dergelijke zaken wordt niet gesproken. Maar de jonge generatie maakt dergelijke onderwerpen wél steeds meer bespreekbaar, vult Marshall aan. ‘Toch was dit onderwerp voor mij ook iets waarvan ik dacht: ik moet sterk zijn en ik moet dit alleen oplossen.’ Onlangs deed Marshall voor het eerst haar verhaal bij het Caribisch Netwerk. Voorheen zweeg ze erover, vertelt ze: ‘Ik vond het ontzettend eng en vroeg me af of ik dit moest doen.’

Misplaatste schaamte
Daarnaast krijgt Marshall als gedupeerde in deze zaak ook te maken met gevoelens van schaamte: ‘Iedereen kent mij als een sterke zwarte vrouw. Je moet altijd sterk zijn. Als jij je pijn toont, toon je zwakte.’ Daarbij komt ook dat veel Caribische ouders naar Nederland kwamen met de belofte het hier financieel beter te maken, vult Gibbs aan: ‘Dan hang je liever niet aan de grote klok dat het niet zo goed gaat.’ En dan heb je ook nog de angst voor verwijten, legt Marshall uit: ‘Dat mensen je vragen wat je verkeerd hebt gedaan.’

Een onzichtbare partij
Wanneer Marshall deze barrières overwint en haar verhaal wil doen voor de rechter, begint een traject dat heel hopeloos aanvoelt: ‘Je krijgt standaard brieven. Je maakt bezwaar, maar je krijgt een elektronisch ondertekende brief terug. Je denkt dan: waar vecht je tegen? Toen ik eenmaal voor de rechter mijn verhaal kon doen, was er geen andere partij. Die komt niet eens opdagen. Dan sta je daar je verhaal te doen, maar niemand die je begrijpt of een beetje medeleven toont.’

Aandacht voor Caribische Nederlanders
Volgens Kadir is er eigenlijk nooit oog geweest voor Caribische Nederlanders: ‘Het is makkelijk wegzetten en in hokjes denken. Het is fundamentele rot in de ambtenarij. Dat houdt in dat je een bepaalde zienswijze hebt. Je hebt een wij- en een zij-groep.’ Bovendien wordt er volgens Gibbs veel gesproken over gedupeerden met een dubbele nationaliteit, een groep waar Caribische Nederlanders niet onder vallen: ‘Maar wij, mensen van de eilanden, hebben een Nederlands paspoort, we zijn Nederlanders, we hebben geen dubbele nationaliteit.’

Kadir ondersteunt enkele Caribische Nederlanders in deze zaak, maar is zelf ook slachtoffer: ‘Mijn vrouw kon daar niet mee omgaan, ze had heel veel stress. Ze namen beslag op alles wat we hebben.’ Door zijn werk als letselschadejurist kon hij er goed mee omgaan, maar ook hij werd overdonderd door dwangbevelen en beslagleggingen. ‘We hebben tot de dag van vandaag niets terugbetaald gekregen’, aldus Kadir.