Gerdiens kunstwerken zijn een ode aan body positivity

Deze week in het InstagraMuseum: Illustrator Gerdien van Halteren (24).

  “This is Gary bestaat nu net twee jaar. Ik vind Gerdien een boerennaam. Als ik reis, kunnen mensen uit andere landen mijn naam niet uitspreken, dus ben ik mijzelf voor gaan stellen als Gary. Mijn vrienden noemen mij Gerrie. Eén jaar geleden ben ik de naam This is Gary echt gaan gebruiken voor mijn werk. De naam is masculien en je weet hierdoor niet of er een man of vrouw achter de illustraties zit.

Ik illustreer alles met de hand, scan het werk in en kleur het grafisch. Dan is mijn illustratie klaar voor mijn Instafeed. Selfies plaatsen doe ik sporadisch - ik wil eigenlijk liever mijn persoonlijke leven gescheiden houden van mijn werk. De illustraties moeten voor zichzelf spreken. This is Gary viert het lichaam, seksualiteit en gender in alle vormen, kleuren en maten. Body Positivity staat op nummer één .”

Wat deed ik ook alweer voordat mijn studie mijn leven werd?

“Ik riep eigenlijk altijd al dat ik illustrator wilde worden. Ik was al vrij vroeg klaar met school –  ik was zestien jaar oud - dus besloot me aan te melden voor de kunstacademie in Utrecht. Ik had geen ervaring en werd dan ook afgewezen. Eén jaar later werd ik aangenomen op AMFI, waar ik Branding heb gestudeerd. Mijn studie werd mijn leven en ik heb in die tijd het illustreren een beetje los gelaten.

Vrij snel na het afstuderen van AMFI had ik een expositie. Ik was in die tijd een beetje zoekende naar wat ik precies wilde. Ik was freelance stylist – wat ik soms nog doe – en probeerde er een beetje achter te komen wat ik nou leuk vond voordat mijn studie mijn leven werd. Ik pakte het illustreren weer op en ging exposeren in een bar in Amsterdam. Ik werd zo gelukkig van het illustreren, dus zei ik tegen mezelf: “Oh ja, ik wilde illustrator worden!” Ik heb het toen gelijk weer opgepakt en ben nu al twee jaar professioneel bezig.”

Mijn atelier zit in een oud aardrijkskundelokaal

“Mijn atelier zit pal naast de A10 in cultureel centrum Lola Luid in Amsterdam. Het is een oude school omgetoverd tot een broedplaats voor ondernemers en kunstenaars. Voorheen illustreerde ik veel thuis. Vanuit huis werken kan wel, maar voor je het weet sta je je was op te hangen - niet echt inspirerend. In deze oude school zitten ook andere kunstenaars en dat geeft een fijne atmosfeer. Ik deel mijn atelier met een andere illustrators. Dat is heel gezellig, want ik heb verder natuurlijk geen collega’s.”

Ik heb een haat-liefde-verhouding met Instagram

“Op dit moment heb ik nog geen expositie op de planning staan. Tijdens Lowlands Festival heb ik wandschilderingen gemaakt voor queerbar Adonis, en op dit moment ben ik voor het 30-jarig bestaan van een seksshop iets heel leuks aan het illustreren: een bordspel over de vagina. Dat past echt bij This is Gary. Instagram heeft mijn bekendheid wel een boost gegeven als het aankomt op naamsbekendheid. Ik heb wel een haat-liefde-verhouding met Instagram. Ik hoef geen bevestiging van mensen die ik niet ken, maar toch ook weer wel. Als een vreemde mij een positief berichtje stuurt met ‘ga zo door’, dan geeft dat je toch weer een positief gevoel over je werk. Door social media werken steeds meer kunstenaars multidisciplinair. Je kan nu zoveel zelf maken en doen. Mijn illustraties kan ik nu ook op T-shirts, pins of zelfs wanddoeken maken en online verkopen. Door social media zijn potentiële klanten veel beter en sneller te bereiken.” 

Net als mijn grote voorbeeld Piet Parra wil ik een duidelijk signatuur

“Ik heb in de afgelopen jaren wel wat bekendheid gekregen, maar ik wil niet zeggen dat ik het al heb gemaakt. Net als mijn grote voorbeeld Piet Parra een Nederlandse illustrator & kunstenaar, wil ik eerst een duidelijk signatuur. En ik wil vooral mezelf niet limiteren in hoe ik mijn werk naar buiten breng. Ik weet wel zeker dat mijn illustraties over de jaren heen evolueren. Ik ben nu ook bezig met tatoeëren - wie weet wat daar uit komt. Mijn illustratiestijl is snel en ik wil dat het deel wordt van iedereens dagelijks leven. Voor mijn gevoel heb ik het echt gemaakt als ik de voorpagina van de The New York Times zou mogen illustreren, of een campagne mag illustreren voor een groot merk dat dezelfde normen & waarden heeft als ik. Een bodypositive lingeriemerk bijvoorbeeld. Maar goed, dat zijn echt dromen voor later - ik ben stiekem al blij dat ik van mijn werk kan leven.”