Oprah for president

Dat was niet per ongeluk. Haar speech eindigde met de zin: ‘A new day is on the horizon!’ uitgesproken met die typische Oprah Winfrey-intonatie. (‘You get a car! Yóu get a car! Yóu get a car!’) Het deed het verlangen naar vroeger, naar Oprah’s televisieshow, en hopen op later, op Oprah de politicus.  A new day is on the horizon . Het bekt iets minder dan ‘Yes we can’, maar het geeft wel verdomd veel hoop. Zowel Stedman, haar echtgenoot, als Gayle, haar beste vriendin, hebben laten weten dat ze ervoor open staat. Dat is Hollywoods voor: als jullie hier nu op aanslaan, gaat ze ervoor.

Je kunt je afvragen of het nou een vooruitgang zou zijn. Na een heel rijke witte mannelijke tv-ster een heel rijke zwarte vrouwelijke tv-ster. Nostalgische types verzuchtten om mij heen: ‘Misschien gewoon eens een politicus? Iemand met bestuurlijke ervaring, iemand die weet hoe het werkt in het Witte Huis? Zou dat niet beter zijn dan alweer een celebrity?’

Tsja. De afgelopen presidentsverkiezingen deed er iemand mee die meer bestuurlijke ervaring had dan het hele kabinet Trump bij elkaar. Ze had ook een jaar of acht in het Witte Huis gewoond, trouwens. Het mocht niet baten. Een outsider moest het zijn, iemand van buitenaf, die orde op zaken kwam stellen en  the swamp  weleens even zou  drainen . In de praktijk blijkt dat Donald Trump de mensen die van de Amerikaanse politiek een corrupt moeras hebben gemaakt (Paul Manafort, Roger Stone en tout Goldman Sachs) tot zijn intimi rekent.

Liever nog dan aan Oprah zou je je willen vastklampen aan iemand die, net als Barack Obama destijds, nieuw is. Anders. Onbekend. En zich ontpopt tot een weliswaar feilbare, maar intelligente, fatsoenlijke president in de Verenigde Staten. Weet je nog? Het is nog maar iets meer dan een jaar geleden. We vonden het doodgewoon. Wisten wij veel. Nu raken we gewend aan Trump. En hoe eng ik hem ook vind met zijn grote knop (nog groter dan die van Kim Jong Un!), ik moet ook vaak lachen om hoe absurd hij is. Een ding moet je hem nageven: hij weet hoe hij een publiek moet boeien. Daarin zou misschien alleen Oprah hem kunnen verslaan. En zij staat wél voor dat wereldbeeld waarvan ik dacht dat het nooit meer ter discussie zou staan. Dat wereldbeeld waarin de wereld een ondeelbaar geheel is en alle mensen gelijkwaardig. Dat was zo vanzelfsprekend, dat ik er pas heel langzaam achter kom dat de politieke stijgers van de laatste paar jaar er heel anders naar kijken.

En dan is Oprah, Oprah van de boekenclub, Oprah van The Angel Network, Oprah van de Random Acts of Kindness een verademing om te horen speechen. Of zij nou president wil worden of niet, ze laat weer even zien dat er ook een ander geluid is, ze schijnt even een ander licht.  A new day is on the horizon .