Help, ik heb geen hobby!

Volgens de psychowetenschap hebben we hobby’s nodig om niet volledig uitgeput te raken van ons werk. We moeten ons brein ontspannen. En aangezien het aantal burn-outs toeneemt , doen we dat blijkbaar veel te weinig. Als ik kijk naar mijn eigen omgeving besef ik me ineens dat ik meer over de overspannen klachten van mijn vrienden hoor dan over hun hobby’s. Zou dat heel misschien iets met elkaar te maken hebben? 

“Hoe minder relevant je hobby is voor je werk, des te beter je hobby”, vertelt Kevin Eschelman, professor in de psychologie en werk- en organisatie onderzoeker. Zit je bijvoorbeeld een hele dag pixels te ontleden achter je scherm, dan kun je je vrije tijd het beste doorbrengen in de real life screensaver genaamd ‘het park’, je hebt er misschien wel eens van gehoord. Dat klinkt allemaal heel logisch, maar toch heeft bijna niemand tegenwoordig meer een hobby. Vraag nu maar eens aan de persoon rechts van je wat zijn of haar hobby is en waarschijnlijk is het eerst een minuut stil. Rouwend om hun eigen hobby’s die ze niet (meer) hebben.

Bij het H-woord denk je misschien aan beverige besjes die met Kukident kleefpasta postzegels plakken. Of verveelde kinderen die besluiten dat glijbanen schoonlikken hun favoriete zaterdagmiddagactiviteit is. Serieus, waar vind je als volwassene tegenwoordig nog eigenlijk een leuke hobby? Die afgelikte glijbaan zijn we letterlijk én figuurlijk ontgroeid. En een trui breien dan? We hebben amper de tijd om een trui te kopen. Die bestellen we even snel in onze koffiepauze terwijl we in een meeting zitten en een broodje zwetende kaas wegwerken.

Als we zelfs geen tijd hebben om fatsoenlijk te lunchen, hoe kunnen we dan nog tijd hebben voor hobby’s? En moeten we dan eigenlijk wel ons best doen om er eentje te zoeken? Het doel van een hobby hebben is dat je ervan ontspant, maar hóe je tot rust komt werkt voor iedereen anders. Alleen een hobby zoeken, omdat het ‘hoort’ gaat niet bijdragen aan het relaxen. Dan kun je net zo goed op de bank blijven liggen.

Kijk, elke ochtend in lotushouding je aura kietelen zal je stuitje misschien tot maximale ontspanning brengen. Een middag met de meiden macrameeën wellicht ook. Er zijn honderden hobby’s, meer dan genoeg voor iedereen. Maar dat is het probleem ook niet. Volgens mij zit het probleem hem eerder in het beginnen aan een hobby. Als ik kijk naar mezelf en mijn hobbyloze bestaan, zou ik niet van yoga genieten, omdat ik niet lenig ben en  er dus – in mijn eigen woorden – niet goed in zou zijn. En volgens mij lijdt elke leeftijdsgenoot aan dit zogeheten successyndroom. We zijn zo gewend om altijd te streven naar succes in ons werk, dat onze hobby’s ook automatisch een hit moeten zijn. Dus dwingen we onszelf succesvol te zijn nog voor we überhaupt een hobby hebben gevonden. Dus beginnen we er gewoon maar niet mee. Stel je voor dat het niet lukt...

Dit klinkt als het zoveelste probleem dat wij millenials hebben, maar in mijn ogen hoeft het helemaal geen probleem te zijn. Het is eerder juist het tegenovergestelde. Ik hoor namelijk ook veel tegengeluiden. Uitspraken zoals ‘ik heb van mijn hobby mijn beroep gemaakt’ hoor ik regelmatig van mensen die voor zichzelf zijn begonnen. Iets wat voor onze generatie ook steeds makkelijker wordt. "Ik krijg betaald om te doen wat ik leuk vind, dus mij hoor je niet klagen." Die hoor ik ook vaak. En ondanks dat het werk ons soms naar het hoofd stijgt, mogen we wél doen wat we leuk vinden. Stel ik weer dezelfde vraag: wie heeft er dan nog een hobby nodig? 

Kortom, onze generatie bestaat vooral uit een soort professionele hobbyisten die van hun passies een succes hebben gemaakt en er ook nog eens hun geld mee verdienen. En is dat niet eigenlijk de ultieme hobby? Doen wat je leuk vindt en er nog voor betaald krijgen ook? 

Als je het zo bekijkt werken we geen 40 uur per week. We hobby’en gewoon fulltime.