Juli kan weer zwemmen dankzij de Wikkel

Hoe laat je iemand met een bindweefselaandoening zich zo vrij mogelijk bewegen in het water? Over deze vraag heeft Renée Molman zich afgelopen jaar gebogen. Zij ontwikkelde een speciaal drijfpak, genaamd de ‘Wikkel’, voor de elfjarige Juli.

Door de bindweefselaandoening van Juli gaan haar gewrichten snel uit de kom. Daardoor kan zij zich niet altijd vrij bewegen. In het water gaat dat een stuk makkelijker. Gewone zwemvesten hebben echter geen goede pasvorm voor Juli omdat ze te strak zitten op haar rug en werken daardoor niet goed. Juli zoekt een zwemattribuut waarmee ze zich vrij door het water kan bewegen en zelf kan zwemmen.

Medisch productontwerper Renée gaat op zoek naar de beste oplossing voor Juli. Ze begint haar onderzoek met kleine testjes die ze uitvoert met behulp van Juli en haar moeder. Aan de hand van die testjes maakt Renée drie ontwerpen die ze halverwege het ontwerpproces voorlegt aan Juli. Juli kan kiezen uit de ‘Dobber’, het ‘Buttonpak’ of de ‘Wikkel’. Elk ontwerp heeft zijn eigen voor- en nadelen. Juli en haar moeder kozen voor de ‘Wikkel’ die bestaat uit een lus van kunststof die kruislings om de nek en onderrug van Juli wordt gewikkeld met daarin een drijfelement. Zo biedt het ontwerp voldoende steun aan haar nek en rug, waardoor ze overdwars blijft drijven en dus kan zwemmen. De lus kan worden bevestigd met klittenband, waardoor deze ook verstelbaar is.

Na een eerste test met de fysiotherapeut van Juli is het dan zover. Juli gaat samen met haar moeder het ontwerp van Renée testen in open water. Het lukt Juli om voorzichtig een stukje zelf te drijven. Daarna krijgt ze de smaak te pakken en zwemt zelfstandig een paar rondjes om haar moeder. Het experiment is geslaagd.